19 χρονιά, συμπληρώνονται φέτος από την προδοσία των Ιμίων. Δύο δεκαετίες κοντά, και η υπόθεση παραμένει σκεπασμένη με ένα πέπλο συγκάλυψης και ένοχης σιωπής. Μιας σιωπής εκκωφαντικής και θορυβώδους που προέρχεται από τα μνήματα των αδικοχαμένων αξιωματικών μας που δεν έχουν τιμηθεί όπως θα τους άρμοζε από την ελληνική πολιτεία. Τα τελευταία λόγια του Καραθανάση υποδηλώνουν και σφραγίζουν το τι έγινε εκείνη τη νύχτα στην ανατολική Ίμια. Γεγονότα χωρίς αμφισβήτηση από την αρχή αφού είναι δεδομένο στη συνείδηση του ελληνικού λαού ότι το ελικόπτερο (ΠΝ 21) το έριξαν οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι που ήταν στο ανατολικό νησί. Οι μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν δει το κουφάρι του ΠΝ 21 μιλούν για σημάδια από σφαίρες όπλων μεσαίου διαμετρήματος , δηλαδή από ατομικό οπλισμό των Τούρκων. Αφέθηκαν λοιπόν να ανέβουν ανενόχλητοι σε ελληνικό έδαφος και να ολοκληρώσουν την επιθετική τους ενέργεια, η οποία δεν είχε κύριο σκοπό την έναρξη μιας άμεσης ένοπλης σύρραξης αλλά την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Ως εκείνη τη στιγμή δεν είχαν αμφισβητηθεί σε εδαφικό επίπεδο παρά μόνο σε θαλάσσιο όπως στις παλαιότερες κρίσεις με τα τούρκικα ερευνητικά σκάφη CHORA και SISMIC. Οι τότε ελληνικές κυβερνήσεις (απερχόμενη κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά και η διάδοχη κυβέρνηση Σημίτη) επέδειξαν πραγματική ανικανότητα στο χειρισμό αυτής της κρίσης. Μια κρίση που ξεκίνησε στις 25 Δεκεμβρίου 1995 με την προσάραξη ενός τουρκικού φορτηγού πλοίου στην μια από τις δυο Ίμια και την άρνηση του καπετάνιου να δεχτεί βοήθεια από το ελληνικό λιμενικό σώμα με την αιτιολογία ότι ήταν σε τουρκικά νερά και όχι σε ελληνικά. Κορυφώθηκε με την διαταγή της αποχώρησης όλων των δυνάμεων από την περιοχή, στα πλαίσια της συμφωνίας του «No ships no flags» με τους Αμερικανούς που επισφραγίστηκε από τη Βουλή δια στόματος Σημίτη με το «Ευχαριστώ τους Αμερικανούς» και με την αποδοχή των γκρίζων ζωνών στη συμφωνία της Μαδρίτης και την επέκταση τους στο υπόλοιπο Αιγαίο. Αυτό δεν αμφισβητήθηκε ούτε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στα πλαίσια της ελληνοτουρκικής φιλίας, που μας οδήγησε στην απαίτηση των Τούρκων στην συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων με το γνωστό «καζάν-καζάν» του Ερντογάν (σε ελεύθερη μετάφραση «τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας… κοινά»). Ενώ εκείνη τη νύχτα είχαμε την δυνατότητα που μας έδωσαν οι ένοπλες δυνάμεις μας να κατατροπώσουμε τις τουρκικές δυνάμεις στην περιοχή εμείς ζητήσαμε ευχαριστώ από τους Αμερικανούς. Με αυτόν τον τρόπο κάλυψαν την πολιτική ανικανότητα της τότε κυβέρνησης Σημίτη και των επόμενων κυβερνήσεων που άφησαν αυτή την τραγωδία ατιμώρητη και τους τρεις αδικοχαμένους ήρωες αξιωματικούς αδικαίωτους , αλλά όχι λησμονημένους από τους απλούς Έλληνες πολίτες που τα ονόματα τους ,τους έχουν σημαδέψει για πάντα… Μάριος Σταύρου...
Διαβάστε περισσότερα www.axisradio.gr/imia-1996-mia-pligi-pou-emorragi-akomi/ © www.axisradio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου