ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ - ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ!!!
Καλησπέρα!
Είμαι αναγνώστρια του Policenet τους τελευταίους μήνες και πήρα το θάρρος να σας γράψω αυτό το κείμενο ακριβώς επειδή είδα ότι δημοσιεύετε συχνά επιστολές αναγνωστών σας, αφήνοντας να ακουστούν όχι μονάχα οι φωνές των ενστόλων αλλά και των απλών πολιτών, κάτι που θεωρώ πραγματικά πάρα πολύ σημαντικό! Καταρχάς θα ήθελα να σας πω ένα γενικό μπράβο για τη σελίδα σας. Η σελίδα είναι πραγματικά αξιόλογη κι ακόμη κι εάν απευθύνεται όπως καταλαβαίνω κατά κύριο λόγο στους ένστολους, ωστόσο αφήνει να ακούστούν όλες οι απόψεις γι αυτούς και οι θετικές και οι αρνητικές. Προσωπικά, έχω να κάνω μόνο θετικά σχόλια, αλλά θεωρώ σωστή και αναγκαία για την επιλογή μου να στείλω σε εσάς το κείμενο μου την αντικειμενικότητα και την έλλειψη προκαταλήψεων γι αυτο και την τονίζω.
Μπορώ τώρα που διευκρίνησα όσα ήθελα, να πω και ένα ακόμη πιο μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε όλους τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ αλλά και σε όλους τους αστυνομικούς που στις δύσκολες εποχές που διανύουμε είναι πανταχού ΠΑΡΟΝΤΕΣ. Είναι στα τμήματα, έξω στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις και όχι μόνο! Στέκονται δίπλα σε κάθε τράπεζα, σε κάθε ΑΤΜ, στέκονται δηλαδή ουσιαστικά δίπλα σε εμάς, ώστε να αποτρέψουν τυχόν ληστείες και εγκληματικές ενέργειες εις βάρος μας.
Δεν σας κρύβω ότι μόλις ξεκίνησε όλη αυτή η πολιτική αναταραχή κι ο εθνικός διχασμός το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν θα μας βγει σε καλό κι ότι θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Κι ύστερα πηγαίνοντας κι εγώ να στηθώ με τη σειρά μου σε μια από τις τεράστιες ουρές των ατμ, για να τραβήξω τα 60 μου ευρώ, χωρίς να παραπονιέμαι που δεν μπορώ να τραβήξω περισσότερα, εφόσον έτσι κι αλλιώς δεν έχω πολλά περισσότερα, δεν σας κρύβω λοιπόν ότι μόλις έφτασα στην ουρά με έπιασε φόβος.
Είναι όλα αυτά που ακούμε και δεν ξέρουμε τι να πρωτοπιστέψουμε; Είναι που δεν ξέρουμε ποιον να εμπιστευτούμε; Είναι οι εικόνες κατάντιας κι εξαθλίωσης που υπήρχαν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν; Δεν ξέρω τι απ' όλα αυτά είναι. Ίσως να είναι και όλα μαζί. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με έπιασε φόβος και πανικός.
Στην ουρά λοιπόν...Τόσοι άνθρωποι περιμένουν να τραβήξουν λεφτά. Κι εμείς που περιμένουμε εδώ τυχεροί είμαστε. Έχουμε λεφτά να βγάλουμε, έστω και τα 60 ευρώ. Έχουμε όμως. Τι γίνεται με αυτούς που δεν έχουν ούτε αυτά; Πόση εξαθλίωση να αντέξουν; Κι αν το ρίξουν στην εγκληματικότητα; Κι αν η απόγνωση γίνει οργή και στραφεί εναντίον μας; Κι ας μην έχουμε τα πολλά. Είναι προκλητικό για τον μη έχων τίποτα να στεκόμαστε στην ουρά και να κλαιγόμαστε που βγάζουμε 60 ευρώ καθημερινά.
Μπορεί οι φόβοι μου να είναι παράλογοι. Μα εγώ φοβάμαι. Και δεν φοβάμαι τόσο το ναι ή το όχι. Φοβάμαι περισσότερο εμάς τους ανθρώπους. Και το πόσο άσχημα μπορεί να φερθούμε στο συνάνθρωπο, επειδή δεν θα ψηφίσει το ίδιο με εμάς, επειδή έχει περισσότερα λεφτά από εμάς, επειδή απλά μας την έχει δώσει και θέλουμε κάπου να ξεσπάσουμε.
Φοβήθηκα τόσο πολύ στις σκέψεις αυτές. Και εκεί μέσα στον τρόμο μου πρέπει να χλόμιασα. Γιατί ένα νέο παλικάρι από την ομάδα ΔΙΑΣ με είδε και με πλησίασε. Με ρώτησε με ενδιαφέρον αν είμαι καλά κι αν χρειαζόμουν κάτι. Δεν ήμουν καλά, μα μόλις τον είδα με αυτό το βλέμμα που με κοίταξε και που με έκανε να καταλάβω ότι πράγματι ενδιαφερόταν αν ήμουν καλά, τότε ναι ένιωσα καλύτερα. Υπήρχε κάποιος δίπλα μου στα αλήθεια. Τόσοι άνθρωποι στην ουρά μα μέχρι εκείνη τη στιγμή ένιωθα μόνη. Γιατί ολοι ήταν μόνοι χαμένοι στα δικά τους άγχη και εγνοιες. Δεν ήταν τυπικό το θέμα της αστυνόμευσης στις τράπεζες. Οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ δεν ήταν εκεί μόνο επειδή τους είχαν υποχρεώσει. Ήταν εκεί για να μας βοηθήσουν, για να μας υπερασπιστούν, σε ότι χρειαζόμασταν, από το πολύ απλό μέχρι το πιο δύσκολο.
θέλω λοιπόν να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους αστυνομικούς που παρά τη δική τους αγανάκτηση με όσα συμβαίνουν είναι πάντα εκεί δίπλα μας στα δύσκολα. Στη σκέψη ότι υπάρχουν νιώθω πιο ασφαλής και πιο ήρεμη. Δεν ξεχάω το έργο τους, το έργο σας και κανένας μας δεν πρέπει να το ξεχνάει. Γιατί κι οι αστυνομικοί έχουν κι αυτοί όπως κι εμείς τα άγχη τους, τις δικές τους έγνοιες, τις οικογενειές τους, τα οικονομικά τους προβλήματα κι όμως συνεχίζουν να μας προστατεύουν και να στέκονται ΠΑΝΤΑ δίπλα μας. Τη στιγμή που όλοι τσακωνόμαστε μεταξύ μας αυτοί είναι ενωμένοι και είναι ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!!!!
Θέλω επίσης να ευχηθώ να πάνε όλα καλά ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και η επόμενη μέρα να μας βρει όλους τους Έλληνες μονοιασμένους, ενωμένους, γιατί μονάχα έτσι θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε!!
Δημοσιεύουμε αυτή την επιστολή όπως μας στάλθηκε με email από αναγνώστρια του Policenet.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου