Η ΣΩΣΤΗ ΛΑΒΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ !
Θεμελιώδεις αρχές για ακρίβεια και γρήγορες βολές!
1) Να κρατάς το όπλο σταθερό
2) Να κρατάς το όπλο με τον ίδιο τρόπο, σε κάθε βολή,
3) Να έχεις το όπλο πάντα έτοιμο να πυροβολήσει, με
την ελάχιστη δυνατή καθυστέρηση.
Μια συνεπής και σταθερή λαβή, για το σωστό πιάσιμο του όπλου, είναι το θεμέλιο επάνω στο οποίο θα βασιστούν όλα τα άλλα, που έχουν σχέση με τη σκοποβολή IPSC.
Το πλέον συνηθισμένο λάθος, που κάνει ο αρχάριος σκοπευτής, είναι ότι κρατά το όπλο χαμηλά και προς τη μια πλευρά. Αυτό αυξάνει τη γωνία μεταξύ οριζόντιου επιπέδου της κάννης και χεριού, με αποτέλεσμα την αύξηση της ανύψωσης της κάννης και την λαβή του όπλου να τείνει να μεταβάλλεται, κάθε φορά που πιάνει το όπλο και πυροβολεί. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σημείο αναφοράς, ένα επαναλαμβανόμενο πιάσιμο του όπλου γίνεται δύσκολο.
Ας πάρουμε σαν παράδειγμα ένα όπλο τύπου 1911 και να δούμε το πώς οι περισσότεροι πρωτοκλασάτοι σκοπευτές κρατούν το όπλο. Πιάνουν τη λαβή του όπλου πολύ υψηλά, η συνδετική μεμβράνη του χεριού, αντίχειραδείκτη, πιέζεται επάνω στην προεξοχή της ασφάλειας της λαβής. Η κάννη του όπλου θα πρέπει να βρίσκεται σε ευθυγράμμιση με τον πήχη του χεριού. Αυτή η λαβή βοηθά το σκοπευτή, στο να κατορθώσει να μάθει τα βασικά της σκοποβολής με ξεχωριστούς τρόπους.
Η ευθυγράμμιση του όπλου με τον πήχη του χεριού και η θέση του χεριού επάνω στην προεξοχή της ασφάλειας της λαβής, βοηθά το όπλο, σαν δείκτης θέσης, να βρίσκεται μέσα στο χέρι, κατά τον οριζόντιο και κατακόρυφο άξονα. Αυτό σημαίνει ότι η ανάκρουση του όπλου θα είναι συνεπής και συνεχής από βολή σε βολή. Ευθυγραμμίζοντας το όπλο με τον πήχη, τοποθετεί τη μάζα του χεριού πίσω από το όπλο, σε σημείο τέτοιο, το οποίο να απορροφά καλύτερα την ενέργεια της ανάκρουσης. Η υψηλή λαβή του όπλου, επίσης φέρνει τον καρπό και το χέρι κοντύτερα στον άξονα της κάννης, μειώνοντας τον άξονα στροφής του όπλου κατά την διάρκεια της ανάκρουσης, δίνοντας λιγότερη ανύψωση της κάννης και γρηγορότερη ανάκτηση από την ανάκρουση.
Όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο της ακριβείας, τόσο περισσότερο και κρίσιμο γίνεται και το επίπεδο της σταθερής λαβής.
Παρατήρησε σκοπευτές σταθερού στόχου, σε προπόνηση ή σε αγώνα. Δεν πιάνουν για να σηκώσουν το όπλο, με το χέρι που πυροβολούν, αλλά σηκώνουν το όπλο με το αδύνατο χέρι από την εμπρός άκρη του κλείστρου. Κατόπιν με προσοχή και επιμέλεια το εγκαθιστούν στο χέρι με το οποίο πυροβολούν. Γνωρίζοντας ότι, για να βάλλουν μια βολίδα στο κέντρο του στόχου, η λαβή του όπλου και συνεπώς η ανάκρουση του όπλου, πρέπει να είναι συνεπής και συνεχής, από βολή σε βολή.
Οι σκοπευτές της σκοποβολής IPSC δεν μπορούν με απόλυτη ακρίβεια, να βάλουν ένα «δείκτη« επάνω στο όπλο για ένα συνεχές πιάσιμο του όπλου στο ίδιο σημείο, διότι συνήθως αρχίζουν με το όπλο στη θήκη, και
λόγω περιορισμένων χρονικών περιθωρίων. Εξάλλου, δεν χρειάζονται και τόση ακρίβεια, διότι οι απαιτήσεις για μια τόση αξιοσημείωτη ακρίβεια είναι λιγότερες. Ο σκοπευτής έχει μια διττή πρόκληση να αντιμετωπίσει. Πρώτον, πρέπει να μάθει να πιάνει το όπλο με απόλυτη συνέπεια, για να συμβάλλει θετικά στην απορρόφηση της ανάκρουσης και δεύτερον, να αποκτήσει τη συνήθεια, να τραβά το όπλο του με γρηγοράδα, από τη θήκη.
Οι σκοπευτές μαθαίνουν να πιάνουν το όπλο τους με συνέπεια: κάνοντας πολλά «τραβήγματα» από τη θήκη, τόσο σε προπονήσεις με εικονικά φυσίγγια, όσο και σε προπονήσεις με ενεργά φυσίγγια, έως ότου, μια αποδε-
κτή λαβή, γίνει με προκαθορισμένα αντανακλαστικά, ως «δευτέρα φύση».
Οι σκοπευτές, τραβώντας το όπλο από τη θήκη, προσπαθούν και αποκτούν ένα μέσο πρόσβασης ελέγχου σε δύο σημεία, ως μέσο ένδειξης της σωστής λαβής. Ένα από αυτά, είναι η προεξοχή της ασφάλειας της λαβής, καθώς το χέρι του σκοπευτή κινείται προς το όπλο, στη θήκη, ο σκοπευτής θέλει κάθε φορά η συνδετική μεμβράνη του χεριού, να πηγαίνει και να βρίσκει κάθε φορά την προεξοχή της ασφάλειας της λαβής, πάντα στο ίδιο σημείο. Το άλλο ουσιώδες στοιχείο, είναι η βάση του υποφυλακτήρα της σκανδάλης, ο οποίος ασκεί μια δύναμη επάνω στο μεσαίο δάκτυλο του χεριού που πυροβολούμε.
Θα έχετε παρατηρήσει, σε όπλα μερικών σκοπευτών, τα οποία έχουν παραγγελθεί ή τροποποιηθεί κατά κάποιο τρόπο βάσει των απαιτήσεων του κάθε σκοπευτή, ότι τα όπλα αυτά, έχουν ένα «φάγωμα» στη βάση του υποφυλακτήρα με το κορμό του όπλου, το οποίο άλλοτε είναι λείο και άλλοτε είναι σκαλισμένο. Αυτό το σημείο, δεν έχει ως σκοπό να εξασφαλίζει μόνο μια σταθερή λαβή, αλλά να προσφέρει στο σκοπευτή μια αισθητή ένδειξη, ότι η θέση του μεσαίου δακτύλου και του χεριού είναι στο προκαθορισμένο σημείο.
Επίσης, υπάρχει και ένα άλλο «φάγωμα», αυτή τη φορά στην κάτω επιφάνεια του υποφυλακτήρα και σε σημείο, που η τρίτη φάλαγγα του δείκτη, του αδυνάτου χεριού, ακουμπά επάνω στον υποφυλακτήρα. Το «φάγωμα»
αυτό εξυπηρετεί, ώστε το όπλο να «κάθεται» πιο αναπαυτικά στα χέρια του σκοπευτή και το αδύνατο χέρι να μην εξασκεί μια, προς τα επάνω, δύναμη, όταν ακουμπά τον υποφυλακτήρα.
Αυτά είναι τα τρία σημεία απόκτησης ελέγχου, καθώς αρχίζει η διαδικασία του «τραβήγματος» και ο σκοπευτής έχει την αυτοπεποίθηση ότι η λαβή του είναι ικανοποιητική και με συνέπεια.
Ο βαθμός της συνέπειας, από τράβηγμα σε τράβηγμα, δεν είναι ο ίδιος κάθε φορά, όπως συμβαίνει με τους σκοπευτές του σταθερού στόχου, αλλά είναι αποδεκτός για το βαθμό της ακρίβειας που απαιτείται για τη σκοποβολή IPSC.
Παλαιότερα, πολλοί προπονητές, διδάσκανε ότι πρέπει να πιάνεις το όπλο σαν «να σπάζεις καρύδια», δηλ. σαν μέγγενη, έως ότου παρουσιαστεί «τρέμουλο», και κατόπιν να το μειώσεις αρκετά, ώστε να πραγματοποιήσεις τη βολή. Αυτή η τακτική είχε ως αποτέλεσμα την απαιτούμενη απώλεια του λεπτού ελέγχου των μυών, για τον έλεγχο της σκανδάλης.
Η υπερβολική ένταση των μυών, προκαλεί στην ανάκτηση της ανάκρουσης και στην κίνηση του όπλου από στόχο σε στόχο, ένα τεζάρισμα και μια νευρική αίσθηση, παρά μια ήρεμη και χαλαρή αίσθηση.
Σήμερα, οι καλύτεροι σκοπευτές IPSC, προειδοποιούν και είναι αντίθετοι με τη λαβή τύπου «μέγγενης». Συνιστούν, ένα σταθερό και βολικό κράτημα του όπλου, με την ίδια πάντα σταθερότητα.
Η θέση του αντίχειρα
H θέση τοποθέτησης του αντίχειρα, του δυνατού χεριού, επάνω στο όπλο, είναι ένα άλλο πολυσυζητημένο θέμα και οι απόψεις, αναλόγως από πού προέρχονται, έχουν τα υπέρ ή τα κατά. Για όσους χρησιμοποιούν όπλα «μονής ενεργείας», μια πάγια τακτική είναι να ακουμπά ο αντίχειρας επάνω στο μοχλό της ασφάλειας σε όλη τη διάρκεια της δραστηριότητας, τόσο για μια πιο σταθερή λαβή, όσο και για πιο αποτελεσματικότερο έλεγχο της ανάκρουσης, αλλά και η αποφυγή του αντίχειρα να σπρώξει, άθελα, το μοχλό στη θέση ασφαλίσεως του όπλου, με τα γνωστά επακόλουθα.
Πολλοί μοχλοί ασφαλειών έχουν μικρό, στενό, σκαλιστό, ως προς τον διαμήκη άξονα, σκαλοπάτι, που ακουμπά ο αντίχειρας. Το καλύτερο είναι το σκαλοπάτι αυτό να είναι κατά τι φαρδύτερο από το κανονικό, και να έχει μια ελαφριά κλίση προς τα εμπρός, για πιο άνετο κράτημα και ευθυγράμμιση του αντίχειρα με τον άξονα της κάννης και το στόχο.
Η διπλή λαβή
Η αρχική σκέψη για τη διπλή λαβή δεν είναι κάτι καινούργιο. Προϋπήρχε από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, όχι με τη σημερινή της μορφή, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή στα τέλη της δεκαετίας του `50, από τον Jeff Cooper.
Έχοντας πιάσει σωστά το όπλο, όπως περιγράψαμε προηγουμένως, ο καρπός είναι σε ευθεία και παράλληλος με το χέρι που πυροβολούμε. Το όπλο «κάθεται» βαθύτερα μέσα στο χέρι και το αδύνατο χέρι ή χέρι υποστηρίξεως αγκαλιάζει τη λαβή, καλύπτοντας έτσι το κενό που αφήνει επάνω στη λαβή το δυνατό χέρι, και πιάνει τη λαβή όσο το δυνατόν υψηλότερα. Το μήλο του αντίχειρα, του αδύνατου χεριού, πηγαίνει και εφάπτεται με το μήλο του αντίχειρα του δυνατού χεριού. Ακολούθως οι αντίχειρες και των δύο χεριών ευθυγραμμίζονται προς το στόχο και τον άξονα της κάννης και παράλληλα το αδύνατο χέρι αρχίζει να σφίγγει τη λαβή του όπλου με μια δύναμη, η οποία πρέπει να είναι συνεχής και ισομερής. Περίπου το 70% της δύναμης αυτής, εξασκείται επάνω στη λαβή από το αδύνατο χέρι, και μόνο το 30% από το δυνατό.
Για να σας δώσω μια έννοια της διπλής λαβής και πως επιδρούν επάνω στη λαβή το δυνατό και αδύνατο χέρι, κάνετε το ακόλουθο τεστ: απομακρύνετε το δυνατό χέρι από τη λαβή του όπλου, το αδύνατο χέρι πρέπει να είναι σε θέση ώστε να κρατήσει το όπλο, όπως και το δυνατό χέρι.
Χρειάζεται να κάνετε πολλή προσπάθεια και πειραματισμό, για να βρείτε τη σωστή λαβή και πως ταιριάζει σε εσάς.
Η μόνη σίγουρη οδός για να φτάσετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα είναι η σωστή προπόνηση, με σωστό προπονητή.
[divider]
Δημοσιεύθηκε στο τεύχος 3ο & 4ο του περιοδικού Shooters, Σκοποβολής IPSC.
http://www.shooters.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου