Είναι εξαιρετικά σύνηθες στην ελληνική κοινωνία, μετά την αποκάλυψη (και όχι ανακάλυψη) κάποιας είδησης σημαντικής, να χρησιμοποιείται η έκφραση «πέσαμε από τα σύννεφα». Φυσικά, το ίδιο συμβαίνει αυτές τις μέρες που οι αποκαλύψεις αλλά κυρίως οι κατηγορίες, του πρώην Υπουργού κ. Πανούση, βρίσκονται ως πρώτη είδηση και στα τηλεοπτικά και στα έντυπα μέσα.
Πόσο δικαιολογημένοι είμαστε όλοι και κυρίως οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι αλλά και οι απλοί πολίτες, να είμαστε «στα σύννεφα» για τόσο σημαντικά θέματα που άπτονται της δημόσιας αλλά και εθνικής ασφάλειας; Εκ των προτέρων απαντώ πως, κανένας δεν είναι δικαιολογημένος καθώς αυτά τα φαινόμενα δεν είναι σημερινά αλλά χρονίζουν και έχουν φέρει τη χώρα στην κατάντια που βρίσκεται, και όχι μόνο την οικονομική.
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από το 2008 όταν καταστράφηκε σημαντικό μέρος της Αθήνας, από δήθεν αγανακτισμένους νέους που διαδήλωναν κατά ενός εγκλήματος, της δολοφονίας δηλαδή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Όσοι από εμάς βρεθήκαμε στη δίνη των ημερών, γνωρίζουμε καλά πως μόνο διαμαρτυρία για το θάνατο αυτό δεν ήταν. Αντίθετα, επρόκειτο για μια οργανωμένη καταστροφική επέμβαση στο κέντρο των Αθηνών από παρακρατικές ομάδες, άτομα του κοινού ποινικού δικαίου και τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές» που το μόνο, το οποίο είχαν στόχο ήταν την αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος και της ευνομίας. Τότε επί ένα μήνα καταστρέφονταν περιουσίες και τραυματίζονταν αστυνομικοί, και σε όλες μα όλες τις διαδηλώσεις τα άτομα που κατέστρεφαν, έβγαιναν μέσα από τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ (βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ του 4%) έκαναν βανδαλισμούς και έμπαιναν πάλι μέσα σε αυτά για προστασία, που τους την παρείχαν. Αυτό ήταν παλαιότερο φαινόμενο, το οποίο ξεκίνησε από το 2004 κορυφώθηκε το 2008 και συνεχίστηκε, με διαφορετική ένταση μέχρι και το 2012.
Επίσης, καλό είναι να μη ξεχνάμε τα μέλη της πολιτικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ κυρίους, Δημήτρη Στρατούλη, Βένιο Αγγελόπουλο, Νίκο Μανιό, Χριστόφορο Παπαδόπουλο και Παναγιώτη Λάμπρου, που ήταν μάρτυρες υπεράσπισης των τρομοκρατών της 17Ν. Κάποιοι αποχώρησαν το καλοκαίρι, προσχωρώντας στη Λαική Ενότητα και άλλοι βρίσκονται ακόμα στο κυβερνών κόμμα. Ένας από αυτούς συνομιλεί με τους «Πυρήνες της Φωτιάς», πνευματικά παιδιά της 17Ν, αλλά φοβάμαι πως δεν είναι ο μόνος. Και βέβαια παραμένει μέλος του κόμματος και φυσικά συνεργάτης του υπουργού δικαιοσύνης. Και βέβαια εισηγείται, μαζί με άλλα στελέχη, ηπιότερη ποινική μεταχείριση και συνομιλεί μαζί τους για να «συνομοθετήσουν» και καλεί και τους γονείς τους στο κοινοβούλιο για να επιδείξει προοδευτικές συμπεριφορές και νομοθετήματα. Όπως είναι φρόνιμο να μη ξεχνάμε όλες τις επιθέσεις σε πολιτικούς και παρελάσεις, που δια μαγείας σταμάτησαν με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση.
Το ερώτημα όμως δεν είναι πως το ΣΥΡΙΖΑ ασκεί αυτή τη πολιτική καθώς πάντα αυτήν ασκούσε. Το ζητούμενο είναι πως τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που όλα αυτά τα χρόνια κυβερνούσαν και γνώριζαν όλες αυτές τις συμπεριφορές, δεν έφεραν στη δικαιοσύνη τα γεγονότα του 2008, της MARFIN ακόμα και αυτά του 2012 όταν τα ίδια ακριβώς άτομα πετούσαν τις ακαθαρσίες τους στις ασπίδες των αστυνομικών της ΥΑΤ (των ΜΑΤ δηλαδή)? Πως δεν επέμειναν για να δείξουν και αποδείξουν την επικινδυνότητα μέρος, έστω, των ανθρώπων που σήμερα μας κυβερνούν, ώστε να αποφευχθεί η σκόπελος. Η ευθύνη του πολιτικού κόσμου είναι μεγάλη, όπως και η ευθύνη του κ. Πανούση, που ως Υπουργός Δημοσίας Τάξης, τότε θα έπρεπε να δράσει, τη στιγμή που βρισκόταν επικεφαλής του κρίσιμου υπουργείου και να διελευκάνει την υπόθεση και όχι μετά την αποχώρησή του . Έστω και τώρα όμως, είναι η ιστορική στιγμή η δικαιοσύνη, να δικαιώσει τον τίτλο της και ο πολιτικός κόσμος να πει επιτέλους την αλήθεια και να απομονώσει τους «αντιεξουσιαστές» που λατρεύουν την εξουσία.
Αρθρο στην ΕΣΤΙΑ του Χρήστος Κονταρίδης / Kontaridis Christos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου