"ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ", "ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ". "ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ"
Η πρώτη επιστολή του συγκεκριμένου αστυνομικού αναμφίβολλα ταρακούνησε πολλούς τόσο για την ουσία των όσων γράφονταν, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο αυτά διατυπώθηκαν.
Σήμερα εστάλη στο Policenet.gr η δεύτερη επιστολή του ιδίου αστυνομικού, την οποία και σας παρουσιάζουμε
"Σε συνέχεια της προηγούμενης ομότιτλης επιστολής μου (Δείτε την ΕΔΩ),
στην οποία προσπάθησα να δώσω το ιδεολογικό στίγμα της περιοχής, με την παρούσα θα επιχειρησω σε λίγες γραμμές να δώσω την αντίδραση του επίσημου Ελληνικού Κράτους στο όλο φαινόμενο.
Θα περιοριστω στην τελευταία δεκαετία καθώς αυτήν έζησα και μόνο γι αυτή μπορώ να έχω γνώμη.
Το εν λόγω χρονικό διάστημα το έχω χωρίσει σε τρεις περιόδους με κριτήριο τις συνθήκες που επικρατούσαν σε κάθε μια εξ αυτών.
Α΄ περίοδος (2004 έως Μάρτιο 2009)
Μιλάμε για την περίοδο πρώτης διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας κατά την οποία γιγαντώθηκε η όλη διαστροφή.
Βλεπεις η και καλά συντηρητική παράταξη ανήλθε στην εξουσία ασπαζομενη κεντρώο προφίλ και κατεχόμενη από ένα φοβερό κόμπλεξ μη τυχόν και κατηγορηθεί ως σκληροπυρηνικη δεξιά.
Με λίγα λόγια είχαμε μεγάλη ανοχή στα φαινόμενα βιας, καμία πραγματική προσπάθεια για την καταστολή του φαινομένου των Εξαρχείων τόσο ως προς την ιδεολογική αποδόμηση του όσο και ως προς την εξέλιξη των κατασταλτικών μηχανισμών.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τον σκοτεινό ρόλο του ανερχομενου τοτε Σύριζα και τις υπόγειες(;) σχέσεις του με τη σαπιλα καθως και απο το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ λειτουργώντας ως κλασσική αξιωματική αντιπολίτευση της μεταπολίτευσης εποφθαλμιούσε τα μπαχαλα ώστε να τα εκμεταλλευτεί πολιτικά, έφεραν εκρηκτικό αποτέλεσμα.
Σκόρπιες φωνές (Πολύδωρας κλ.π.) που κατήγγειλαν το φαινόμενο και την πολιτική του κάλυψη κατηγορήθηκαν ως γραφικές ακόμα και από τους ίδιους τους συντρόφους και το αποτέλεσμα ήταν ο Αστυνομικός να μείνει μόνος κι έρημος, δαρμενος αλλά και πειθαρχικά ελεγκτεος ταυτόχρονα.
Τι να πρωτοθυμηθει κανεις, τα πανεκπαιδευτικα συλλαλητήρια κάθε Πέμπτη έναντι του άρθρου 16;
Ο εμπρησμός του μνημείου του αγνώστου στρατιώτη;
Τις καταδρομικές στο ΑΤ Εξαρχείων και τις Αστυνομικές δυνάμεις της περιοχης;
Τους ξυλοδαρμούς αστυνομικών, πολιτικών, πολιτών ακόμα και στο Γκάζι;
Τα γκαζακια σε κάθε ΑΤΜ του νομού Αττικής;
Αξέχαστες θα μείνουν οι ατάκες του Β. Πολύδωρα στη βουλή που εκλιπαρούσε για τη σύλληψη ενός γκαζακια.
Στο σημείο αυτό θα απαντήσω εγώ στον τότε υπουργό γιατί δεν γίνονταν συλλήψεις.
Κάποια στιγμή κατα το επίμαχο διάστημα και μετά τη σύλληψη ενός εκ των διανοουμένων μαχητών των Εξαρχείων βρέθηκα μάρτυρας κατηγορίας στο δικαστήριο του.
Δεν θα αναφέρω τα απειλητικά τηλεφωνήματα και γράμματα που δέχτηκα πριν το δικαστήριο από άγνωστους, οι οποίοι βρήκαν αριθμούς και διευθύνσεις στο άψε σβήσε.
Δεν θα σταθώ ούτε τα αλφαδια με σπρέι στο αυτοκίνητο μου και τους τοίχους της πολυκατοικίας που διέμενα.
Θα μπω κατευθείαν στην ακροαματική διαδικασία.
Μια αίθουσα γεμάτη τραμπούκους οι οποίοι μόλις άκουσαν το όνομα μου να καλείται από την πρόεδρο του δικαστηρίου άρχισαν να με βρίζουν εν χορώ και να με προπηλακιζουν ώστε με μεγάλη προσπαθεια κατάφερα να φτάσω κοντά στην έδρα.
Πρόεδρος, σεβαστοί δικαστές και εισαγγελέας έκαναν πως δεν έβλεπαν τι συμβαίνει και συνέχιζαν όπως όπως τη διαδικασία ώστε να τελειώνουν γρήγορα με αυτό που τους βρήκε ( δεν τους κατηγορώ, ο καθένας θα φοβόταν στη θέση τους).
Κατέθεσα ότι ήταν να κατάθεσω μέσα σε αποδοκιμασίες, βρισιές και την ωμή επιθεση της υπεράσπισης, χωρίς καμία υποστήριξη.
Όταν δε είδα και τους μάρτυρες υπεράσπισης κατάλαβα πόσο οργανωμένο ήταν αυτό που είχα μπλέξει.
Αριστεροί πολιτευτές, καθηγητές πανεπιστημίου, κοινωνικοί αγωνιστές όλοι εναντίον του κακού μπάτσου που θέλησε από διαφθορά χαρακτήρα να μπλέξει έναν αθώο δημοκράτη αγωνιστή.
Η διαφυγή μου από το δικαστήριο ήταν πραγματική περιπέτεια και έλαβε χώρα βραδινές ώρες αφού και ο τελευταίος ζουλού είχε αποχωρήσει.
Το αποτέλεσμα της δικής δεν είχε καμία σημασία για εμένα καθώς αυτό που πέρασα και αυτό που ακολούθησε (μετακόμιση, μέτρα αυτοπροστασίας σε κάθε κίνηση κλ π., άγχος) με αποθάρρυναν στο να μπλεχτώ ξανά σε τέτοια ιστορία.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εξάρω και τον ρόλο των ΜΜΕ τα οποία ακολουθώντας κατά πόδας την μεταπολιτευτική μόδα "Για όλα φταίει ο χωροφύλακας" επιδόθηκαν σε έναν αγώνα αναζήτησης αστυνομικής αυθαιρεσίας την οποία σε κάθε ευκαιρία υπέρ πρόβαλλαν και γιγάντωναν με σκοπό την τηλεθέαση με αλόγιστες συνέπειες για την έννομη τάξη.
Κάπως έτσι φτάσαμε στον Δεκέμβριο του 2008.
Αντιεξουσιαστές, δημοκράτες, πολιτικοι, δημοσιογράφοι λαθρομετανάστες, κακοποιοι του κοινού ποινικού δικαίου, γιάπηδες των βορείων προαστείων, αλάνια των δυτικών προαστίων, μαθητές-φοιτητές υπό την υποκίνηση των καθηγητών τους, κερατωμένοι σύζυγοι, παχύσαρκοι που τους έφαγαν το μπιφτέκι τους, απογοητευμένοι οπαδοί της Γιουβέντους κλ.π, κλ.π., ξυπνώντας για λίγο από τον ύπνο της οικονομικής ευμάρειας της εποχής βρήκαν τον υπάιτιο για όλα τα δεινά της οικουμένης.
Την Ελληνική Αστυνομία.
Όλοι γίναμε δολοφόνοι, όλοι ήμασταν γουρούνια και σε όλους μας άξιζε αργός και βασανιστικός θάνατος.
Η κυβέρνηση ζούσε τον πιο φριχτό της εφιάλτη καθώς έφτασε το πλήρωμα του χρόνου που θα ενεργούσε ως γνήσια δεξιά παράταξη (σ.σ. Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης η εφαρμογή του νόμου συνεπάγεται με σκληρή δεξιά πολιτική).
Φευ, μπροστά στο πολιτικό κόστος δεν έχει καμία αξία ούτε η ζωή του Αστυνομικού, ούτε η περιουσία του καταστηματάρχη, ούτε η οικονομική καταστροφή της χώρας αλλά κυρίως καμία αξία δεν έχει η ισοπέδωση των τελευταίων ανθρωπίνων αξιών που μας ξεχωρίζουν από τους κανίβαλλους.
"ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ", "ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ". "ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ"
είναι οι φράσεις που συμπυκνώνουν την αντίδραση της ΕΛ.ΑΣ..
Συνοψίζοντας αυτό που έχει μείνει σε εμένα προσωπικά από την εν λόγω περίοδο είναι ο νεκρός Αστυνομικός στην συναυλία των DOORS στον Λυκαβηττό, το φυτό Ατυνομικός από συναυλία στο Ελληνικό, ο Διαμαντής Μαντζούνης, ο Νεκτάριος Σάββας, η Ειδικός φρουρός της Αγίας Παρασκευής και οι τόσοι και τόσοι τραυματίες συνάδελφοι.
(οι δύο εναπομείνασες περίοδο θα ακολουθήσουν σε νέα επιστολή)"
πηγη:blog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου