Του Αλέξανδρου Κόντη
Ενα ανεπίσημο καθεστώς αυτοδιαχείρισης της προσφυγικής κρίσης, με εκατοντάδες αυτόνομους εθελοντές, οι οποίοι λαμβάνουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ από ιδιωτικές δωρεές, έχει στηθεί από το περασμένο καλοκαίρι στη χώρα μας.
Εκτός από τις διεθνώς αναγνωρισμένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, περιοχές όπως η Λέσβος και η Ειδομένη προσελκύουν μεγάλο αριθμό ατόμων από κάθε γωνιά του κόσμου, που δρουν κατά το δοκούν. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, προσφέρουν υπηρεσίες αμφιβόλου ποιότητας και ανάγκης, όπως ιατρική περίθαλψη με δικά τους φάρμακα και… μαθήματα γιόγκα, ενώ κάποιοι άλλοι στήνουν κεραίες και δορυφορικά πιάτα.
Σε φυσιολογικές συνθήκες, οι περισσότερες από αυτές τις ενέργειες θα απαιτούσαν την έκδοση αδειών από την πολιτεία, ενδεχομένως και την πληρωμή ακριβών παραβόλων προς τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες. Οπως φαίνεται, όμως, η προσφυγική κρίση έχει πιάσει στον ύπνο τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, καθώς οι αυτόνομοι εθελοντές εγκαθιστούν υποδομές και παρέχουν υπηρεσίες χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο.
Η ανεξέλεγκτη δράση των εθελοντών εδώ και μήνες έχει δημιουργήσει υποψίες για τον ρόλο που επιτελούν.
Οι περισσότερες από τις οργανώσεις που εμφανίζονται να εκπροσωπούν δεν είναι καταγεγραμμένες στα μητρώα των ΜΚΟ, που μόλις στα τέλη Μαΐου συνέταξαν οι ελληνικές Αρχές, ενώ δεν έχουν κανένα νομικά κατοχυρωμένο καθεστώς.
Οι αφερέγγυοι
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαίο ότι το μεγαλύτερο προσφυγικό ρεύμα της νεότερης Ιστορίας είναι απόλυτα συνδεδεμένο με δουλεμπορικά κυκλώματα που τζιράρουν δισεκατομμύρια. Μετανάστες και πρόσφυγες αποτελούν πελατεία προς εκμετάλλευση, ακόμα και ορισμένων οι οποίοι καταγγέλλουν αυτή την εκμετάλλευση των χιλιάδων δύσμοιρων. Πίσω από τη θολούρα των ΜΚΟ και διαφόρων εξωτικών οργανώσεων έχει στηθεί κανονικό παρα μάγαζο. Η ανοργανωσιά και η απουσία κρατικού ελέγχου σε χώρους συγκέντρωσης, όπως ο Πειραιάς και η Ειδομένη, έδωσαν πάτημα σε κάθε αυτοαποκαλούμενο «αλληλέγγυο» να ζητάει οικονομική ενίσχυση στο όνομα της ανθρωπιάς. Βιετναμέζοι μεσσίες, δασκάλοι γιόγκα έως και προμηθευτές καυσόξυλων επικαλούνται υπαρκτές ή και λιγότερο υπαρκτές ανάγκες και αναζητούν χρηματοδότηση από κάθε ευαίσθητο άνθρωπο. Η δράση κάποιων εξ αυτών αγγίζει και ευαίσθητους τομείς, όπως οι ιατρικές υπηρεσίες και η παροχή φαρμάκων, δημιουργώντας εύλογα ερωτήματα για το πόσο ασφαλείς είναι αυτές οι υπηρεσίες. Το διαδίκτυο προσφέρεται για να διαφημίσει ο καθένας τη «φιλανθρωπική» δράση του. Χρήματα συγκεντρώνονται, αλλά το πού διατίθενται επαφίεται στην καλή πρόθεση των «αλληλέγγυων», οι οποίοι λόγω και της έλλειψης ελέγχου μπορεί στο τέλος να αποδειχτούν «αφερέγγυοι».ΥΓ.: Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε.
Το σχολειο του Γ. Χουδαλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου