To 1992 υπηρετούσα στην ΕΚΑΜ και εγινέ η περίφημη επιχείρηση ΡΙΑΝΚΟΥΡ που αποδείχθηκε, αντικειμενικά, φιάσκο για την Αστυνομία. Τότε λοιπόν, ενώ η ΕΚΑΜ είχε τον επιχειρησιακό - εκτελεστικό τομέα "ανέλαβε" την ευθύνη και διώχθηκαν από την υπηρεσία σχεδόν όλοι οι υπηρετούντες εκεί, ενώ οι υπεύθυνοι σχεδιασμού δεν ακούστηκαν πουθενα. Τότε "έφυγα" από την υπηρεσία ΑΝ ΚΑΙ ήμουν σε άδεια, όπως και άλλοι συνάδελφοι. Οι άδικες διώξεις υπήρχαν πάντοτε, ανεξάρτητα κυβερνήσεων και οι ευθύνες δεν καταλογίζονταν ορθολογικά. Οι τέσσερεις ματατζήδες που απομακρύνθηκαν από τη ΔΑΕΑ, είναι περίπου μια παρόμοια ιστορία. Εδώ οι ευθύνες ΔΕΝ είναι τόσο στη φυσική ηγεσία γιατί όποιος ξέρει από επεισόδια, γνωρίζει πως όταν έχουμε κανόνες εμπλοκής ακολουθούνται αυτοί. Τι σημαίνει κέντρο επιχειρήσεων και ποιος είπε τι, όταν κινδυνεύουν πρώτα πολίτες και μετά συνάδελφοι? Η ευθύνη είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Η κυβέρνηση βγήκε διπλά κερδισμένη. Και διαλύθηκε η συγκέντρωση, και δεν ακούστηκαν οι διαμαρτυρίες, και ικανοποίησε το "κοινό" της βάζοντας 37 βουλευτές να "κράξουν" την αστυνομία, και 4 "ενοχοι ματατζήδες" διώκονται.
Υ.Γ. Ο Αστυφύλακας (στα ΜΑΤ) δε τιμωρείται ποτέ διοικητικά (εκτός αν αυτενέργησε, πράγμα σπάνιο). Ελπίζω οι 37 βουλευτές - κατήγοροι, να μη χρειαστουν ποτέ τη βοήθεια των ΜΑΤ γιατί τότε σημαίνει ότι θα βρίσκοντα σε πραγματικό κίνδυνο.
Υ.Γ. 2. Ακόμα και λάθος να έχει γίνει, που στη περίπτωση αυτή δε συμβαίνει, το επιχειρησιακό λάθος είναι μέσα στη ζωή. Βέβαια όταν, συμβουλοι υπουργών, είναι θαυμαστές αυτών που πετούν μολότοφ και πάλι, δόξα τω Θεώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου