Πολύ τακτικά το τελευταίο χρονικό διάστημα έχω ακούσει από βουλευτές, κυρίως της κυβέρνησης για την (δήθεν) ανάγκη εκδημοκρατισμού της Αστυνομίας. Ενός Σώματος, που σε καθημερινή βάση βρίσκεται στην κρίση του πολίτη και αντιμετωπίζει από την μικρότερη βαθμίδα παραβατικότητας έως τη πιο απαιτητική εγκληματικότητα. Συγκριτικά με το μέγεθος των προβλημάτων που έρχονται αντιμέτωποι οι Αστυνομικοί τα παράπονα που διατυπώνονται ειναι απειροελάχιστα και βέβαια πρέπει κάποιος να εξετάζει και από ποιον ακούγονται και με ποια σκοπιμότητα. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως κακώς κείμενα δεν υφίστανται, αλλά τα τελευταία είκοσι χρόνια πρέπει να αναλογιστεί κάποιος πως ο τρόπος εισαγωγής στην Αστυνομία ειναι αδιάβλητος και το επίπεδο εξαιρετικά υψηλό.
Προχθές το βράδυ ένας υψηλόβαθμος Αξιωματικός της Τροχαίας δέχθηκε επίθεση μαζί με έναν συνάδελφο από "αντιεξουσιαστές" που με αυτόν τον τρόπο φυσικά, "χτυπούν" το κατεστημένο. Είναι ακόμα πιο μεμπτή αυτή, από τις επιθέσεις που έχουν κατά καιρούς δεχθεί διμοιρίες της ΥΑΤ και της Υ.ΜΕ.Τ καθώς η δική τους εκπαίδευση τους επιτρέπει να αντιδράσουν με άλλον τρόπο. Δυστυχώς δεν ειναι η πρώτη φορά που βάλλεται Αστυνομικός και μέχρι σήμερα δεν έχω δει καμία κίνηση "εκδημοκρατισμού" των Εξαρχείων ή προσπάθεια επιβολής της νομιμότητας σε κέντρα παντιεξουσιαστων.
Το αναμενόμενο σε μια ευνομούμενη πολιτεία θα ήταν να βρεθούν οι δράστες και να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη γιατί στο πρόσωπο του Αστυνομικού βάλλεται το κράτος και όχι ο ένστολος, ενώ ο πολίτης λογικά αναρωτιέται αν για τον αστυνομικό που κακοποιείται δεν κινητοποιείται τίποτα τι θα γίνει όταν ο ίδιος χρειαστεί τη συνδρομή του κράτους. Το κράτος γνωρίζουμε επίσης, μπορεί να αντιδράσει σε κάθε πρόκληση και να καταφέρει τα πάντα αρκεί να υπάρχει βούληση.
Πως όμως να γεννηθεί αυτή η βούληση όταν πριν από λίγες ημερες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κυρίτσης υποστήριζε πως οι σύντροφοι αναρχικοί (Σακκάς-Σε'ι'σιδης) πρέπει να υποστηριχθούν μέχρις εσχάτων ανεξάρτητα τι πράξανε ενώ η συνάδελφός του Αυλωνίτου υποστήριξε πως τα παιδια των καταληψιών ειναι άξια συγχαρητηρίων; Όταν ο Ζαχαριάδης τάσσεται κατά της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου ακόμα και όταν εισέρχονται κακοποιά στοιχεία; Ποιος έχει ξεχάσει τον, ακόμα και σήμερα, σύμβουλο (Λάμπρου) του υπουργού Δικαιοσύνης που διαπραγματευόταν με τους Πυρήνες της Φωτιάς τη διαχείριση των ποινών τους και φυσικά πως το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η αποφυλάκιση των μελών της 17Ν, που είχαν δολοφονήσει έξι αστυνομικούς;
Φυσικά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που περάσανε έκαναν λάθη και στον τομέα της Αστυνομίας, όμως η σιωπηρή ανοχή που παρέχεται στους αντιεξουσιαστές και στους, πάσης φύσεως, αναρχικούς από τον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ειναι πρωτόγνωρη.
Αντί λοιπόν για να μιλούν για εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας (που λειτουργεί κάτω από την δημοκρατία που διέπει ολόκληρη την ελληνική πολιτεία) καλό ειναι να επαναπροσδιορίσουν οι ΝΥΝ κυβερνώντες τους στόχους τους και τους φίλους τους γιατί σε λίγο οι επιθέσεις αυτές θα στραφούν ενάντια στους ίδιους.
Και τότε, ο μόνος σίγουρος σύμμαχος τους θα ειναι η Αστυνομία.
*Ο Χρήστος Κονταρίδης είναι Αντιστράτηγος ε.α. της Αστυνομίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου