Επιστολή - φωτιά βετεράνου Καταδρομέα της Επιχείρησης ΝΙΚΗ!

Οργισμένος ο βετεράνος Καταδρομέας της Α' ΜΚ και πολεμιστής της Κύπρου Γιώργος Μανωλάς, ξεσπά, ένα μόλις 24ωρο μετά το μνημόσυνο στην 1η ΜΑΛ για τους συμπολεμιστές του που έπεσαν στην Κύπρο.

Οργισμένος ο βετεράνος Καταδρομέας της Α' ΜΚ και πολεμιστής της Κύπρου Γιώργος Μανωλάς, ξεσπά, ένα μόλις 24ωρο μετά το μνημόσυνο στην 1η ΜΑΛ για τους συμπολεμιστές του που έπεσαν στην Κύπρο. Ο ίδιος, όπως και πολλοί άλλοι βετεράνοι και συγγενείς των πεσόντων δεν μπόρεσαν να δώσουν το παρόν στο Μάλεμε, καθώς στο αεροσκάφος C-130 που διατέθηκε, οι θέσεις ήταν ελάχιστες ενώ όποιοι επιβιβάστηκαν ήταν με ... λίστα του Συλλόγου, γεγονός που όπως πληροφορείται τοdefenceline.gr έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις!

Διαβάστε την επιστολή – φωτιά του βετεράνου της Επιχείρησης ΝΙΚΗ:

"ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ ΣΗΜΕΡΑ! Για άλλη μια φορά, ΔΕΝ ήμουν εκεί!
Και εντελώς τραγικά, δεν ήταν κανένας, από εμάς, να φωνάξει : «ΑΕΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ»
Μετά από μία σειρά γεγονότων, όταν κάποιοι αψήφησαν εντελώς κάθε κανόνα ΗΘΙΚΗΣ, εγώ, ο Γιώργος, ο Δημήτρης, ο Κώστας, ο Σπύρος, μείναμε άφωνοι και απομονωμένοι, μακριά από τους ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ! Αν όχι ΕΜΕΙΣ, τότε ΠΟΙΟΙ;

Ήμουν εκεί στην πρώτη αναφορά, όταν πλέον επίσημα μάθαμε πως οι 29 και οι 4 δεν ήταν ανάμεσά μας και δεν θα ξαναβρίσκονταν ποτέ, και σήμερα, απεμπολήθηκε το δικαίωμα, να πούμε σε όσους βρίσκονταν εκεί, στο δικό μας σπίτι, στη δική μας ΜΟΙΡΑ, που εμείς χτίσαμε εξ αρχής, για τους δικούς μας συντρόφους...

Και όχι γιατί μας στέρησε το δικαίωμα ένα σύστημα, αλλά γιατί κάποιοι «ξέφυγαν» και προκειμένου να καλύψουν την ανηθικότητα της συμπεριφοράς, έδειξαν αυτό που ήταν: ανάξιοι καταδρομείς, ανάξιοι πολεμιστές, δειλοί και ανάξιοι για σύντροφοι.
Αποφάσισα λοιπόν εγώ, ένας από τους ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ, που δεν με έβαλαν στο αεροσκάφος που κάθε χρόνο μας διαθέτει η πολιτεία, να μιλήσω για τη μέρα αυτή....

Αδέρφια, σας ανταμώσαμε χωρίς να έχουμε καν εξοπλισμό για μάχη, όταν ήρθαμε από το Ηράκλειο, για να επιβιβαστούμε....
Φόρεσα τη στολή του λοχαγού μου, γιατί δεν προλαβαίναμε... Βιαζόμασταν να τρέξουμε στη μάχη... στα αδέλφια μας... Δεν είχα κράνος.... Κανείς όμως δεν σκέφτηκε τι ΔΕΝ είχε. ΞΕΡΑΜΕ ΤΙ ΕΙΧΑΜΕ: ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΛΕΟΝΤΩΝ! Ήμασταν ο 42, ο 43, ο ΛΥΤ, και είχαμε τους δικούς αξιωματικούς, που ήταν έτοιμοι για όλα...

Ο Δημήτρης ο Τσαμκιράνης, φορούσε άσπρο φουλάρι, και κάποιος τον ρώτησε γιατί.... Δεν έμαθα ποτέ την απάντηση....
Τραγούδησα ριζίτικο, είχα μουστάκι, και ξεκινήσαμε, για την πιο αυτοκτονική αερομεταφορά της σύγχρονης ιστορίας...
Κανείς μας δεν ήξερε τότε ότι έγραφε ιστορία...
Γιατί την ιστορία, την γράφουν μετά, άνθρωποι, που έζησαν...
Εμείς ξέρουμε την ιστορία των συντρόφων μας...
Προσγειώθηκα σε ένα βαλλόμενο αεροδρόμιο, με άδειο παγούρι... γιατί ο λοχαγός μου, είπε να ρίξουμε στη φωτιά που είχε πιάσει μέσα το αεροπλάνο...
Προσγειωθήκαμε σε ένα σκοτεινό αεροδρόμιο, όπου από τύχη δεν σκοτωθήκαμε μεταξύ μας...
Και μετά πολεμήσαμε για να το κρατήσουμε όταν ξημέρωσε...
Στη μάχη που έμεινε γνωστή στην ιστορία σαν «Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ»...
Ό,τι χρειάστηκε να κρατήσουμε, σαν γνήσιοι ΕΛΛΗΝΕΣ τα κρατήσαμε για να τα δώσουμε στα παιδιά μας, τα κυπριοτόπουλα...
Στήσαμε μια καινούργια μοίρα, μια οικογένεια...
Μας σαμποτάρανε, αλλά εμείς φύγαμε ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ!!!!!
Και έτσι θα μείνουμε...

ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΨΗΛΑ, όσοι έχουμε μείνει, που στο επόμενο ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ, ΚΙ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΤΡΕΧΟΥΝ ΔΑΚΡΥΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΒΡΟΝΤΕΡΑ, «ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ», ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ΚΙ ΕΜΑΣ, μέχρι κάποιος να ανεβάσει τη ΣΗΜΑΙΑ για ΟΛΟΥΣ!

ΤΟΥΣ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ!
ΜΑΣ ΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΕ!
ΓΙΩΡΓΟΣ Σ.ΜΑΝΩΛΑΣ ΚΔ, Α'ΜΚ".

πηγη:defenceline.gr