Παροπλισμένη πολιτεία

Η εφημερίδα αυτή έχει γράψει πολλές φορές, όχι ασκώντας πολιτική αλλά δημοσιογραφία, πως η κατάσταση στο θέμα της δημόσιας ασφάλειας έχει ξεφύγει από τα χέρια αυτών που πρέπει να τη διαφυλάττουν: της Ελληνικής Αστυνομίας.

Και με αυτό δεν εννοούμε ότι πρέπει να έχουμε αστυνομοκρατία ή ανεξέλεγκτα όργανα της τάξης που νομίζουν πως έχουν δικαίωμα στην άσκηση βίας, αλλά στην τήρηση των στοιχειωδών νόμων. Με λίγα λόγια, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει χωρίς επιπτώσεις ο ξυλοδαρμός του διοικητή της Τροχαίας στην καρδιά της Πανεπιστημίου από κουκουλοφόρους.

Πώς οδηγηθήκαμε όμως εδώ; Το αστυνομικό ρεπορτάζ καταγράφει διαρκώς τον τελευταίο χρόνο πλήθος περιστατικών όπου οι γνωστοί-άγνωστοι-καταληψίες-αλληλέγγυοι κάνουν πάρτι μολότοφ, καίνε λεωφορεία, καταλαμβάνουν κτίρια και γκετοποιούν την περιοχή των Εξαρχείων και των πέριξ δρόμων, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο άβατο με την ανοχή της Αστυνομίας. Την πολιτική ανοχή δηλαδή της ηγεσίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, που μεταφράζεται σε «εντολή» αδράνειας ή έστω παθητικής στάσης της Αστυνομίας. Για αυτό και τα σχέδια εκκένωσης που εκπονεί η ΕΛ.ΑΣ. παραμένουν ανεφάρμοστα.

Ετσι, ανενόχλητοι και υπό το πρόσχημα της εγκατάστασης προσφύγων, οι αλληλέγγυοι δημιουργούν ζώνες αποκλεισμού εντός της πρωτεύουσας, όπου κανείς δεν μπορεί να εισέλθει αν δεν είναι «δικός τους». Ούτε καν όταν κινδυνεύει η δημόσια Υγεία. Αυτή τη στιγμή περίπου 15 κτίρια στο κέντρο της Αθήνας βρίσκονται υπό κατάληψη και οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. φοβούνται πως θα αυξηθούν ραγδαία στο προσεχές διάστημα, φθάνοντας ακόμα και τα 100 αν συνεχιστεί η κυβερνητική αδράνεια, η οποία προκύπτει από τις πιέσεις που δέχεται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου από τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο. Ο Γιάννης Πανούσης το είχε ζήσει στο πετσί του τις μέρες της υπουργίας του, ο Νίκος Τόσκας το ζει τώρα. Η διαφορά είναι ότι ο πρώτος το κατήγγειλε δημοσίως, ο δεύτερος όχι.

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε: Κανείς δεν τολμά να δώσει εντολή επέμβασης, με αποτέλεσμα οι δράστες των επεισοδίων να αποθρασύνονται. Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο, εκτός από τον άγριο ξυλοδαρμό του αστυνομικού, να έχουμε και επίσημα έγγραφα δημοσίων υπηρεσιών που παραδέχονται ότι «δεν τους επετράπη η είσοδος» σε κτίριο υπό κατάληψη και αντί να ζητήσουν παρέμβαση της Αστυνομίας…, έφυγαν. Αυτό λέγεται άτακτη υποχώρηση.

    Δέσποινα Κονταράκη* είναι Αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου