«Αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας, μόνο αυτό»

Ένα κείμενο γνώσης που αποτυπώνει το έργο προσφοράς των Αστυνομικών και όσα καθημερινά καλούνται οι ένστολοι να αντιμετωπίσουν…

«Έχω τραβήξει νεκρούς, διαμελισμένα πτώματα από τρακαρισμένα αυτοκίνητα. Έχω πει ψέματα σε ανθρώπους που πέθαιναν, τους είπα ότι θα είναι μια χαρά όπως κράτούσα το χέρι τους και παρακολούθουσα τη ζωή τους να σβήνει. Έχω κρατήσει μωρά που πεθαίνουν στα χέρια μου, παιδιά που έχουν κακοποιήσει οι ίδιοι τους οι γονείς. Έχω αγοράσει φαγητό για ανθρώπους που ήταν ψυχικά άρρωστοι και δεν είχαν φάει εδώ και καιρό. Εγκληματίες έχουν προσπαθήσει να με μαχαιρώσουν. Έχω δώσει μάχες με αναρχικούς που μου στήνουν ενέδρες με καδρόνια και μολότωφ επειδή φοράω στολή. Έχω δεχτεί πυροβολισμούς απο πολεμικά όπλα ενώ είμαι ακινητος, χωρίς να εχω πουθενά να κρυφτώ. Εχω πιστεψει οτι δε θα γυρισω σπιτι μου πολλες φορες. Έχω σώσει γυναίκες που τρώγαν ξύλο από τον σύζυγό τους και τις έχω δει να επιστρέφουν σ´αυτόν. Έχω κρατήσει πετσέτες σε τραύματα που αιμορραγούν. Έχω Κάνει τεχνητή αναπνοή, ενώ ήξερα ότι δεν θα βοηθούσε, απλά για να κάνω να νιώσουν καλύτερα τα μέλη της οικογένειας. Έχω γκρεμίσει πόρτες για να μπώ σε φλεγόμενα σπίτια. Έχω Κυνήγησει φυγάδες. Έχω βρεθεί σε καταδιώξεις ληστών με τρελές ταχύτητες. Έχω οδηγήσει σαν τρελός για να βοηθήσω έναν συνάδελφο που κινδύνευε. Έχω βάλει πολλούς ανθρώπους στη φυλακή. Έχω δώσει σε πολυ περισσότερους δευτερη ευκαιρία. Έχω προσευχηθεί για ανθρώπους που δεν ξέρω καν. Ναι, και κατά καιρούς εχω φερθεί βίαια, όταν έπρεπε να γίνει. Μου έχουν λείψει τα Χριστούγεννα και οι άλλες γιορτές με την οικογένεια μου περισσότερο από όλα. Και οταν γυρνάω σπίτι τα ζω και τα βλεπω ξανα και ξανα όλα αυτα…
Κάθε αστυνομικός που ξέρω έχει κάνει κάποια ή όλα αυτά και πολλά άλλα . Δεν θέλουμε τον οίκτο σου, δε μας νοιάζει ο σεβασμός σου. Αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας, μόνο αυτό.»

nantiareport.gr