Μέτα την επίθεση στο Μαντσεστερ σε κάποιους από εμάς ξανά ήρθε στο μυαλό η ιδια ερώτηση που μας έχει βασανίσει και στις προηγούμενες επιθέσεις.
1- πόσοι ξέρουν τι είναι το 112 στο κινητό τους;
2- πόσοι γνωρίζουν από πρώτες βοήθειες;
3- πόσοι γνωρίζουν την εκπαίδευση για πολίτες του τρέξε-κρύψου-επικοινώνησε; (run-hide-tell)
4- πόσοι είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν μια κρίσιμη κατάσταση όταν όλα τα μέλη της οικογένειας θα είναι σκορπισμένα;
5- πόσοι άραγε από εμάς μπαίνουν στην διαδικασία να σκεφθούν ενα τετοιο ενδεχόμενο όταν είναι σε δημόσιο χωρο και να φτιάξουν ένα πρόχειρο σχέδιο διαφυγής για παν ενδεχόμενο;
Έναν οδηγό επιβίωσης σε περίπτωση τρομοκρατικής ενέργειας έχει δώσει στην δημοσιότητα το BBC έπειτα από τις επιθέσεις τζιχαντιστών στο Παρίσι κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους 129 άνθρωποι και τραυματίσθηκαν περισσότεροι από 400. Με βάση αυτόν τον οδηγό θα σας δώσω κάποιες βασικές πληροφορίες για να επιβιώσετε τις πρώτες δύσκολες ώρες απαντώντας στα παραπάνω ερωτήματα.
Η πρώτη συμβουλή είναι πως πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.
Πολλοί από τους επιζώντες δήλωσαν ότι μπέρδεψαν τους πυροβολισμούς για κροτίδες. Τυπική περίπτωση, δήλωσε ο John Leach ψυχολόγος και ειδικός εκπαιδευτής στο στρατό με ειδίκευση στις τεχνικές επιβίωσης. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι πολίτες δεν περιμένουν ότι θα πέσουν πυροβολισμοί και όταν συμβαίνει υποθέτουν πως πρόκειται για κάτι άλλο. «Ανταποκρινόμαστε σε ένα μοντέλο που έχουμε στο μυαλό μας και δεν αντιδρούμε άμεσα στο περιβάλλον και αυτό είναι που μας κάνει ευάλωτους»δηλώνει.
Ο χρόνος αντιδράσης μπορεί να αποβεί μοιραίος. Όμως εάν κάποιος έχει ήδη σκεφτεί μερικά σενάρια πιθανών κίνδυνων όχι μόνο για τρομοκρατικά χτυπήματα άλλα και για πιο συνήθισμενες κατάστασεις όπως ένας σεισμός η μια πυρκαγιά, τότε θα κινηθεί πιο γρήγορα σε περίπτωση που κάποιο από αυτά επαληθευθεί.
«Το μόνο που πρέπει να ρωτήσετε τον εαυτό σας είναι “εάν κάτι πάει στραβά ποια θα είναι η πρώτη μου αντίδραση;”» εξηγεί ο John Leach.
Συνήθως πηγαίνουμε σε ένα εστιατόριο, μια συναυλία, κινηματογράφο, χωρίς να προσέχουμε που είναι οι έξοδοι κινδύνου. Όμως εάν γνωρίζουμε εκ των προτέρων από που θα διαφύγουμε εάν συμβεί κάτι μπορεί να μας σώσει τη ζωή. Στο παρισινο κλαμπ Μπατακλάν μια ομάδα ανθρώπων κατάφερε να γλυτώσει όταν ένας από τους υπεύθυνους για την ασφάλεια τους υπέδειξε την έξοδο κινδύνου που βρισκόταν στα αριστερά της σκηνής.
Τρέξε σωστά. Γρήγορη αντίδραση.
Ο περισσότερος κόσμος συνήθως είναι πολύ συγχυσμένος για να κάνει κάτι που θα σώσει ζωές κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας κατάστασης.
Ο Leach, ανέφερε ότι μόνο το 15% των ανθρώπων θα αντιδράσουν με τρόπο τέτοιο που θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν. Το μεγαλύτερο ποσοστό του 75% σαστίζει και παγώνει χωρίς να ξέρει τι πρέπει να κάνει. Το επόμενο 10% θα δράσει με τρόπο τέτοιο που θα μειώσει τις πιθανότητες επιβίωσής του και θα μπει στο δρόμο άλλων ανθρώπων που θα επιχειρούν να διαφύγουν.
Συμπέρασμα το να δράσει κανείς αποφασιστικά, αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσής του ειδικά όταν δρα και με σωστό τρόπο π.χ. εφαρμόζοντας το πρώτο στάδιο του πρωτοκόλλου run-hide-tell (τρέξε-κρύψου-επικοινώνησε) . Όμως είναι στην ανθρώπινη φύση να περιμένουμε από τους άλλους να δράσουν πρώτοι. Ο μονός τρόπος να κατανικηθεί αυτό είναι η προετοιμασία.
Κρύψουν σωστά Μη γίνεστε εύκολος στόχος.
Όταν κρύβεστε τότε υπάρχει κάλυψη και από τις σφαίρες, λέει ο Ian Reed πρώην στρατιώτης του βρετανικού στρατού, ο οποίος παραμένει εκπαιδευτής και επικεφαλής μιας εταιρείας σεκιούριτι. Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να βγείτε από την ευθεία που έρχονται οι πυροβολισμοί και να κάνετε το σώμα σας, όσο το δυνατόν ένα μικρότερο στόχο.
Αυτό σημαίνει ή να πέσετε στο έδαφος ή να βρείτε κάλυψη πίσω από κάποιο αντικείμενο που θα μπορούσε να ανακόψει την πορεία της σφαίρας. Η καλύτερη περίπτωση είναι να κρυφτείτε πίσω από ένα τσιμεντένιο τοίχο, εάν υπάρχει φυσικά.
«Το Χόλιγουντ μας δείχνει ανθρώπους να κρύβονται πίσω από αυτοκίνητα σαν να είναι αλεξίσφαιρα. Αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα. Ωστόσο σε έσχατη περίπτωση και αυτό είναι μια λύση, αφού ένα αμάξι ίσως να είναι καλύτερο από το τίποτα» λέει ο Reed.
Όταν συμβεί μια επίθεση σε έναν μικρό και ασφυκτικά γεμάτο χώρο ακόμη και μια σφαίρα μπορεί να τραυματίσει αρκετούς ανθρώπους. Το να είσαι εκτός οπτικού πεδίου των δραστών μειώνει το ρίσκο το να σε στοχεύσουν επίτηδες ή το να δεχθείς σφαίρα την ώρα που πυροβολούν κατά ριπές, συμβουλεύει ο ίδιος.
Αρκετοί από αυτούς που επέζησαν των επιθέσεων έδρασαν ενστικτωδώς και αναποδογύρισαν τα τραπέζια και ας μην είχαν αυτά την δυνατότητα να σταματήσουν τις σφαίρες και κρύφτηκαν ή πίσω από τα μεγάλα ηχεία που βρίσκονταν στο Μπατακλαν με αποτέλεσμα δεν ήταν στο οπτικό πεδίο του δράστη.Σε αντίθεση με την έλλειψη αντικειμένων για κάλυψη στην κεντρική σκηνή του Μπατακλάν που άφησε πολλούς εκτεθειμένους.
Κάποιοι επιβίωσαν κάνοντας τους πεθαμένους. Μια από τις γυναίκες που επέζησαν της επίθεσης δήλωσε στο BBC: «Υπήρχε κάποιος που ήταν δίπλα μας και είχε τραυματισθεί και βογκούσε από τον πόνο και εμείς προσπαθούσαμε να του πούμε: “Σσσστ! Ήσυχα, μείνε ζωντανός μην κουνιέσαι” γιατί όπου υπήρχε κίνηση τότε εκεί έπεφταν και οι πυροβολισμοί».
«Πάντα ψάχνουν για κίνηση. Κάτι που θα τραβήξει το βλέμμα τους και αμέσως πυροβολούν. Ειδικότερα εάν επικρατεί σκοτάδι» δηλώνει ο Reed. Ορισμένοι άνθρωποι στο Μπατακλάν έτρεξαν προς την έξοδο όταν οι δράστες σταμάτησαν να πυροβολούν για να ξαναγεμίσουν τα όπλα τους. Αυτή η ενέργεια ενέχει ρίσκο, αλλά σε ορισμένα σενάρια το να τρέξει κανείς είναι μια καλή ιδέα. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες αρκετοί άνθρωποι επέλεξαν να μείνουν κρυμμένοι σε γραφεία και τουαλέτες μέχρι να φτάσει η αστυνομία.
Τον περασμένο Ιανουάριο κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης τζιχαντιστή σ΄ένα εβραϊκό παντοπωλείο ορισμένοι πελάτες του σώθηκαν όταν ένας υπάλληλος τους έκρυψε μέσα στο μεγάλο ψυγείο, αφού πρώτα το απενεργοποίησε και έσβησε τα φώτα και έτρεξε να καλέσει σε βοήθεια.
Επικοινώνησε σωστά. Με ακρίβεια και άμεσα.
Όταν εξασφαλίσουμε ότι η οποιαδήποτε κίνηση μας δεν μας μετατρέπει σε στόχο για τους τρομοκράτες τότε επιχειρούμε να επικοινωνήσουμε με τις άρχες. Καλούμε το 112 η το γνωστό σε όλους μας 100. Στην επικοινωνία μας προσπαθούμε να δώσουμε στις αρχές όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες.
Α-ποιοι είμαστε ( είμαι ο Μ... Σ.....)
Β-που είμαστε (είμαι στην τάδε διεύθυνση σε αυτό το σημείο του κτιρίου)
Γ-τι συνέβη (δεχτήκαμε επίθεσή από ενόπλους ή βομβιστική επιθέση)
Δ-ζητήστε οδηγίες (πείτε μου τι να κάνω)
Μέτα από την επικοινωνία φροντίζουμε να βάλουμε στο αθόρυβο τις ηλεκτρονικές μας συσκευές ώστε να μην προδοθεί η θεση μας στους τρομοκράτες.
Πάλεψε σωστά. Εάν μπορείς.
Είναι και αυτή μια λύση σε ορισμένες περιπτώσεις. Σε μια ευτυχώς αποτυχημένη τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία μέσα σε τρένο αποτράπηκε όταν κάποιοι από τους επιβάτες πάλεψαν και αφόπλισαν τον ένοπλο. Όμως οι δύο από τους άνδρες που τον σταμάτησαν ήταν στρατιωτικοί αρα εκπαιδευμένοι και του επιτέθηκαν όταν το όπλο του δράστη έπαθε εμπλοκή.
Ο Reed λέει πως δεν είναι καλή ιδέα να παλέψεις μ΄έναν τρομοκράτη ιδίως εάν δεν έχεις ανάλογη εκπαίδευση. Επίσης είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη ότι συνήθως οι τρομοκράτες δεν δρουν μόνοι τους. Επιπλέον κάποιοι μπορεί να φορούν αλεξίσφαιρο γιλέκο και άλλοι να είναι ζωσμένοι με εκρηκτικά.
Αυτό δεν έλαβε υπόψιν του ο Adel Thermos όταν προσπάθησε να αφοπλίσει έναν βομβιστή αυτοκτονίας στη Βηρυτό. Προσπάθησε να τον αρπάξει επιτιθέμενος από πίσω όμως ο βομβιστής πάτησε το κουμπί με αποτέλεσμα τόσο αυτός όσο και Thermos μαζί με δεκάδες άλλους να χάσουν τη ζωή τους.Όμως γνωριζοντας τους κινδύνους δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε, πως κάποιος πρέπει πάντα να είναι προετοιμασμένος να παλέψει, εάν χρειαστεί. Σε κρατη που αντιμετωπιζουν μεγαλο προβλημα τρομοκρατιας οπως το Ισραηλ εχουν προγραματα εκπαιδευσης αυτοαμυνας KRAV MAGA για πολιτες και στελεχη Ενοπλων Δυναμεων και Σωματων Ασφαλειας.
«Μέλη του Ισλαμικού Κράτους δεν συνηθίζουν να κρατούν ομήρους» λέει ο James Alvarez ψυχολόγος και διαπραγματευτής σε υποθέσεις ομηρίας. «Δεν υπάρχει κανείς για να διαπραγματευθείς. Γι' αυτούς τους ανθρώπους ( τζιχαντιστές) κάποιος έχει αξία εάν χάσει τη ζωή του από τα χέρια τους. Εάν ξέρω ότι θα με πυροβολήσουν, θα ήθελα να πιστεύω ότι δεν θα “φύγω” τόσο ήσυχα» λέει. Αρα, αν δεν έχετε άλλη επιλογή, παλεψτε σωστά για να γλιτώσετε την ζωή σας.
Αποδράσετε σωστά. Δεν σημαίνει ότι είσαι ασφαλής.
Εάν κάποιος καταφέρει και αποδράσει από μια τρομοκρατική επιθέση είναι σημαντικό να παραμείνει σε εγρήγορση και να αποφύγει λάθη που μπορεί να σας βάλουν σε κίνδυνο.
«Φύγετε όσο πιο μακρυά μπορείτε, και βρείτε κάλυψη πίσω από αδιαπέραστα αντικείμενα, όσο γίνεται τουλάχιστον και πηγαίνετε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα ή όποια άλλη αρχή γίνεται» συμβουλεύει ο Reed.
Σημειώνεται ότι είναι επικίνδυνο να εντάσσεστε σε μεγάλες ομάδες που βρίσκονται κοντά στο σημείο της επίθεσης, όπως επικίνδυνη είναι και η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Συγκεντρώστε τους ανθρώπους σας και φροντίστε να απομακρυνθείτε σε αποστάση ασφάλειας από το σημείο της επιθέσεις.
«Πάντα να υποθέτετε ότι θα υπάρξει και δεύτερος μηχανισμός (εκρηκτικός) ή επίθεση με όπλα» συμπληρώνει ο Reed και προσθέτει πως πρέπει πάντα να ακούμε τις οδηγίες των αρχών.
Όταν βρεθούμε απέναντι από τις δυνάμεις ασφάλειας πρέπει να ξέρουμε ότι αυτές δεν μπορούν να ξέρουν το ότι εμείς ειμαστε θύματα της επίθεσης και όχι οι τρομοκράτες γιαυτό και δεν τρέχουμε προς το μέρος τους άλλα κινούμαστε με σταθερή ταχύτητα και με τα χέρια μας ψηλά ακολουθώντας τις οδηγίες που μας δίνουν.
Αλληλοβοήθεια
«Το ενδεχόμενο να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια τρομοκρατική επίθεση είναι μικρή, ωστόσο εάν συμβεί αυτό το απευκταίο σενάριο η συνεργασία με άλλους μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσής μας», δηλώνει στο BBC ο κοινωνικός ψυχολόγος και ειδικός στη συμπεριφορά του πλήθους Chris Cocking.
Ο Cocking μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις 7 Ιουλίου στο Λονδίνο μίλησε με ανθρώπους και συμπέρανε ότι ο γρηγορότερος και ο πιο ασφαλης τρόπος για μια ομάδα να διαφύγει είναι μέσω της συνεργασίας.
Είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγει κανείς καταστάσεις όπως το να ποδοπατηθείς ή να «κολλήσεις» σε μια έξοδο κινδύνου ή ενα κλιμακοστασιο.«Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σε μια κατάσταση κρίσης θα προσπαθήσουν να βοηθήσει ο ένας τον άλλο. Υπάρχει η εντύπωση ότι ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του αλλά δεν ισχύει» καταλήγει Chris Cocking. Πολυ σημαντικο ειναι να γνωριζουμε και τις απαραιτητες πρωτες βοηθειες για να βοηθησουμε τα υπολοιπα θυματα της επιθεσης.
Σε περίπτωση μιας τρομοκρατικής επίθεσης ο μέσος Έλληνας ξέρει τα βασικά για να επιβιώσει;
1- πόσοι ξέρουν τι είναι το 112 στο κινητό τους;
2- πόσοι γνωρίζουν από πρώτες βοήθειες;
3- πόσοι γνωρίζουν την εκπαίδευση για πολίτες του τρέξε-κρύψου-επικοινώνησε; (run-hide-tell)
4- πόσοι είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν μια κρίσιμη κατάσταση όταν όλα τα μέλη της οικογένειας θα είναι σκορπισμένα;
5- πόσοι άραγε από εμάς μπαίνουν στην διαδικασία να σκεφθούν ενα τετοιο ενδεχόμενο όταν είναι σε δημόσιο χωρο και να φτιάξουν ένα πρόχειρο σχέδιο διαφυγής για παν ενδεχόμενο;
Έναν οδηγό επιβίωσης σε περίπτωση τρομοκρατικής ενέργειας έχει δώσει στην δημοσιότητα το BBC έπειτα από τις επιθέσεις τζιχαντιστών στο Παρίσι κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους 129 άνθρωποι και τραυματίσθηκαν περισσότεροι από 400. Με βάση αυτόν τον οδηγό θα σας δώσω κάποιες βασικές πληροφορίες για να επιβιώσετε τις πρώτες δύσκολες ώρες απαντώντας στα παραπάνω ερωτήματα.
Η πρώτη συμβουλή είναι πως πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.
Πολλοί από τους επιζώντες δήλωσαν ότι μπέρδεψαν τους πυροβολισμούς για κροτίδες. Τυπική περίπτωση, δήλωσε ο John Leach ψυχολόγος και ειδικός εκπαιδευτής στο στρατό με ειδίκευση στις τεχνικές επιβίωσης. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι πολίτες δεν περιμένουν ότι θα πέσουν πυροβολισμοί και όταν συμβαίνει υποθέτουν πως πρόκειται για κάτι άλλο. «Ανταποκρινόμαστε σε ένα μοντέλο που έχουμε στο μυαλό μας και δεν αντιδρούμε άμεσα στο περιβάλλον και αυτό είναι που μας κάνει ευάλωτους»δηλώνει.
Ο χρόνος αντιδράσης μπορεί να αποβεί μοιραίος. Όμως εάν κάποιος έχει ήδη σκεφτεί μερικά σενάρια πιθανών κίνδυνων όχι μόνο για τρομοκρατικά χτυπήματα άλλα και για πιο συνήθισμενες κατάστασεις όπως ένας σεισμός η μια πυρκαγιά, τότε θα κινηθεί πιο γρήγορα σε περίπτωση που κάποιο από αυτά επαληθευθεί.
«Το μόνο που πρέπει να ρωτήσετε τον εαυτό σας είναι “εάν κάτι πάει στραβά ποια θα είναι η πρώτη μου αντίδραση;”» εξηγεί ο John Leach.
Συνήθως πηγαίνουμε σε ένα εστιατόριο, μια συναυλία, κινηματογράφο, χωρίς να προσέχουμε που είναι οι έξοδοι κινδύνου. Όμως εάν γνωρίζουμε εκ των προτέρων από που θα διαφύγουμε εάν συμβεί κάτι μπορεί να μας σώσει τη ζωή. Στο παρισινο κλαμπ Μπατακλάν μια ομάδα ανθρώπων κατάφερε να γλυτώσει όταν ένας από τους υπεύθυνους για την ασφάλεια τους υπέδειξε την έξοδο κινδύνου που βρισκόταν στα αριστερά της σκηνής.
Τρέξε σωστά. Γρήγορη αντίδραση.
Ο περισσότερος κόσμος συνήθως είναι πολύ συγχυσμένος για να κάνει κάτι που θα σώσει ζωές κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας κατάστασης.
Ο Leach, ανέφερε ότι μόνο το 15% των ανθρώπων θα αντιδράσουν με τρόπο τέτοιο που θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν. Το μεγαλύτερο ποσοστό του 75% σαστίζει και παγώνει χωρίς να ξέρει τι πρέπει να κάνει. Το επόμενο 10% θα δράσει με τρόπο τέτοιο που θα μειώσει τις πιθανότητες επιβίωσής του και θα μπει στο δρόμο άλλων ανθρώπων που θα επιχειρούν να διαφύγουν.
Συμπέρασμα το να δράσει κανείς αποφασιστικά, αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσής του ειδικά όταν δρα και με σωστό τρόπο π.χ. εφαρμόζοντας το πρώτο στάδιο του πρωτοκόλλου run-hide-tell (τρέξε-κρύψου-επικοινώνησε) . Όμως είναι στην ανθρώπινη φύση να περιμένουμε από τους άλλους να δράσουν πρώτοι. Ο μονός τρόπος να κατανικηθεί αυτό είναι η προετοιμασία.
Κρύψουν σωστά Μη γίνεστε εύκολος στόχος.
Όταν κρύβεστε τότε υπάρχει κάλυψη και από τις σφαίρες, λέει ο Ian Reed πρώην στρατιώτης του βρετανικού στρατού, ο οποίος παραμένει εκπαιδευτής και επικεφαλής μιας εταιρείας σεκιούριτι. Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να βγείτε από την ευθεία που έρχονται οι πυροβολισμοί και να κάνετε το σώμα σας, όσο το δυνατόν ένα μικρότερο στόχο.
Αυτό σημαίνει ή να πέσετε στο έδαφος ή να βρείτε κάλυψη πίσω από κάποιο αντικείμενο που θα μπορούσε να ανακόψει την πορεία της σφαίρας. Η καλύτερη περίπτωση είναι να κρυφτείτε πίσω από ένα τσιμεντένιο τοίχο, εάν υπάρχει φυσικά.
«Το Χόλιγουντ μας δείχνει ανθρώπους να κρύβονται πίσω από αυτοκίνητα σαν να είναι αλεξίσφαιρα. Αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα. Ωστόσο σε έσχατη περίπτωση και αυτό είναι μια λύση, αφού ένα αμάξι ίσως να είναι καλύτερο από το τίποτα» λέει ο Reed.
Όταν συμβεί μια επίθεση σε έναν μικρό και ασφυκτικά γεμάτο χώρο ακόμη και μια σφαίρα μπορεί να τραυματίσει αρκετούς ανθρώπους. Το να είσαι εκτός οπτικού πεδίου των δραστών μειώνει το ρίσκο το να σε στοχεύσουν επίτηδες ή το να δεχθείς σφαίρα την ώρα που πυροβολούν κατά ριπές, συμβουλεύει ο ίδιος.
Αρκετοί από αυτούς που επέζησαν των επιθέσεων έδρασαν ενστικτωδώς και αναποδογύρισαν τα τραπέζια και ας μην είχαν αυτά την δυνατότητα να σταματήσουν τις σφαίρες και κρύφτηκαν ή πίσω από τα μεγάλα ηχεία που βρίσκονταν στο Μπατακλαν με αποτέλεσμα δεν ήταν στο οπτικό πεδίο του δράστη.Σε αντίθεση με την έλλειψη αντικειμένων για κάλυψη στην κεντρική σκηνή του Μπατακλάν που άφησε πολλούς εκτεθειμένους.
Κάποιοι επιβίωσαν κάνοντας τους πεθαμένους. Μια από τις γυναίκες που επέζησαν της επίθεσης δήλωσε στο BBC: «Υπήρχε κάποιος που ήταν δίπλα μας και είχε τραυματισθεί και βογκούσε από τον πόνο και εμείς προσπαθούσαμε να του πούμε: “Σσσστ! Ήσυχα, μείνε ζωντανός μην κουνιέσαι” γιατί όπου υπήρχε κίνηση τότε εκεί έπεφταν και οι πυροβολισμοί».
«Πάντα ψάχνουν για κίνηση. Κάτι που θα τραβήξει το βλέμμα τους και αμέσως πυροβολούν. Ειδικότερα εάν επικρατεί σκοτάδι» δηλώνει ο Reed. Ορισμένοι άνθρωποι στο Μπατακλάν έτρεξαν προς την έξοδο όταν οι δράστες σταμάτησαν να πυροβολούν για να ξαναγεμίσουν τα όπλα τους. Αυτή η ενέργεια ενέχει ρίσκο, αλλά σε ορισμένα σενάρια το να τρέξει κανείς είναι μια καλή ιδέα. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες αρκετοί άνθρωποι επέλεξαν να μείνουν κρυμμένοι σε γραφεία και τουαλέτες μέχρι να φτάσει η αστυνομία.
Τον περασμένο Ιανουάριο κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης τζιχαντιστή σ΄ένα εβραϊκό παντοπωλείο ορισμένοι πελάτες του σώθηκαν όταν ένας υπάλληλος τους έκρυψε μέσα στο μεγάλο ψυγείο, αφού πρώτα το απενεργοποίησε και έσβησε τα φώτα και έτρεξε να καλέσει σε βοήθεια.
Επικοινώνησε σωστά. Με ακρίβεια και άμεσα.
Όταν εξασφαλίσουμε ότι η οποιαδήποτε κίνηση μας δεν μας μετατρέπει σε στόχο για τους τρομοκράτες τότε επιχειρούμε να επικοινωνήσουμε με τις άρχες. Καλούμε το 112 η το γνωστό σε όλους μας 100. Στην επικοινωνία μας προσπαθούμε να δώσουμε στις αρχές όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες.
Α-ποιοι είμαστε ( είμαι ο Μ... Σ.....)
Β-που είμαστε (είμαι στην τάδε διεύθυνση σε αυτό το σημείο του κτιρίου)
Γ-τι συνέβη (δεχτήκαμε επίθεσή από ενόπλους ή βομβιστική επιθέση)
Δ-ζητήστε οδηγίες (πείτε μου τι να κάνω)
Μέτα από την επικοινωνία φροντίζουμε να βάλουμε στο αθόρυβο τις ηλεκτρονικές μας συσκευές ώστε να μην προδοθεί η θεση μας στους τρομοκράτες.
Πάλεψε σωστά. Εάν μπορείς.
Είναι και αυτή μια λύση σε ορισμένες περιπτώσεις. Σε μια ευτυχώς αποτυχημένη τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία μέσα σε τρένο αποτράπηκε όταν κάποιοι από τους επιβάτες πάλεψαν και αφόπλισαν τον ένοπλο. Όμως οι δύο από τους άνδρες που τον σταμάτησαν ήταν στρατιωτικοί αρα εκπαιδευμένοι και του επιτέθηκαν όταν το όπλο του δράστη έπαθε εμπλοκή.
Ο Reed λέει πως δεν είναι καλή ιδέα να παλέψεις μ΄έναν τρομοκράτη ιδίως εάν δεν έχεις ανάλογη εκπαίδευση. Επίσης είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη ότι συνήθως οι τρομοκράτες δεν δρουν μόνοι τους. Επιπλέον κάποιοι μπορεί να φορούν αλεξίσφαιρο γιλέκο και άλλοι να είναι ζωσμένοι με εκρηκτικά.
Αυτό δεν έλαβε υπόψιν του ο Adel Thermos όταν προσπάθησε να αφοπλίσει έναν βομβιστή αυτοκτονίας στη Βηρυτό. Προσπάθησε να τον αρπάξει επιτιθέμενος από πίσω όμως ο βομβιστής πάτησε το κουμπί με αποτέλεσμα τόσο αυτός όσο και Thermos μαζί με δεκάδες άλλους να χάσουν τη ζωή τους.Όμως γνωριζοντας τους κινδύνους δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε, πως κάποιος πρέπει πάντα να είναι προετοιμασμένος να παλέψει, εάν χρειαστεί. Σε κρατη που αντιμετωπιζουν μεγαλο προβλημα τρομοκρατιας οπως το Ισραηλ εχουν προγραματα εκπαιδευσης αυτοαμυνας KRAV MAGA για πολιτες και στελεχη Ενοπλων Δυναμεων και Σωματων Ασφαλειας.
«Μέλη του Ισλαμικού Κράτους δεν συνηθίζουν να κρατούν ομήρους» λέει ο James Alvarez ψυχολόγος και διαπραγματευτής σε υποθέσεις ομηρίας. «Δεν υπάρχει κανείς για να διαπραγματευθείς. Γι' αυτούς τους ανθρώπους ( τζιχαντιστές) κάποιος έχει αξία εάν χάσει τη ζωή του από τα χέρια τους. Εάν ξέρω ότι θα με πυροβολήσουν, θα ήθελα να πιστεύω ότι δεν θα “φύγω” τόσο ήσυχα» λέει. Αρα, αν δεν έχετε άλλη επιλογή, παλεψτε σωστά για να γλιτώσετε την ζωή σας.
Αποδράσετε σωστά. Δεν σημαίνει ότι είσαι ασφαλής.
Εάν κάποιος καταφέρει και αποδράσει από μια τρομοκρατική επιθέση είναι σημαντικό να παραμείνει σε εγρήγορση και να αποφύγει λάθη που μπορεί να σας βάλουν σε κίνδυνο.
«Φύγετε όσο πιο μακρυά μπορείτε, και βρείτε κάλυψη πίσω από αδιαπέραστα αντικείμενα, όσο γίνεται τουλάχιστον και πηγαίνετε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα ή όποια άλλη αρχή γίνεται» συμβουλεύει ο Reed.
Σημειώνεται ότι είναι επικίνδυνο να εντάσσεστε σε μεγάλες ομάδες που βρίσκονται κοντά στο σημείο της επίθεσης, όπως επικίνδυνη είναι και η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Συγκεντρώστε τους ανθρώπους σας και φροντίστε να απομακρυνθείτε σε αποστάση ασφάλειας από το σημείο της επιθέσεις.
«Πάντα να υποθέτετε ότι θα υπάρξει και δεύτερος μηχανισμός (εκρηκτικός) ή επίθεση με όπλα» συμπληρώνει ο Reed και προσθέτει πως πρέπει πάντα να ακούμε τις οδηγίες των αρχών.
Όταν βρεθούμε απέναντι από τις δυνάμεις ασφάλειας πρέπει να ξέρουμε ότι αυτές δεν μπορούν να ξέρουν το ότι εμείς ειμαστε θύματα της επίθεσης και όχι οι τρομοκράτες γιαυτό και δεν τρέχουμε προς το μέρος τους άλλα κινούμαστε με σταθερή ταχύτητα και με τα χέρια μας ψηλά ακολουθώντας τις οδηγίες που μας δίνουν.
Αλληλοβοήθεια
«Το ενδεχόμενο να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια τρομοκρατική επίθεση είναι μικρή, ωστόσο εάν συμβεί αυτό το απευκταίο σενάριο η συνεργασία με άλλους μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσής μας», δηλώνει στο BBC ο κοινωνικός ψυχολόγος και ειδικός στη συμπεριφορά του πλήθους Chris Cocking.
Ο Cocking μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις 7 Ιουλίου στο Λονδίνο μίλησε με ανθρώπους και συμπέρανε ότι ο γρηγορότερος και ο πιο ασφαλης τρόπος για μια ομάδα να διαφύγει είναι μέσω της συνεργασίας.
Είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγει κανείς καταστάσεις όπως το να ποδοπατηθείς ή να «κολλήσεις» σε μια έξοδο κινδύνου ή ενα κλιμακοστασιο.«Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σε μια κατάσταση κρίσης θα προσπαθήσουν να βοηθήσει ο ένας τον άλλο. Υπάρχει η εντύπωση ότι ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του αλλά δεν ισχύει» καταλήγει Chris Cocking. Πολυ σημαντικο ειναι να γνωριζουμε και τις απαραιτητες πρωτες βοηθειες για να βοηθησουμε τα υπολοιπα θυματα της επιθεσης.
Σταυρου Μαριος
Απογευματινη Φρουρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου