Μετά το εξώδικο, ζήτησε συγγνώμη και ανακάλεσε τους χαρακτηρισμούς

Το σχόλιο σε διαδικτυακό προσωπικό λογαριασμό του αντιπροέδρου της Νέας Δεξιάς, με αφορμή το άγημα στην κηδεία του Αστυνομικού Διευθυντή της ΕΛΑΣ, προκάλεσε την εξώδικη διαμαρτυρία του ένστολου προσωπικού. Σε τακτική αναδίπλωσης ο Παναγιώτης Δουμας, επανατοποθετήθηκε, ανακάλεσε τους χαρακτηρισμούς και ζήτησε συγγνώμη.

«Μετά λοιπόν από το εξώδικο που αποστείλαμε στον αντιπρόεδρο της «Νέας Δεξιάς», κ.Παναγιωτη Δούμα, ο ίδιος με σημερινή του ανάρτηση ζητάει συγγνώμη απερίφραστα και ανακαλεί τους χαρακτηρισμούς.

Ειμαστε ικανοποιημένοι και ταυτόχρονα δικαιωμένοι. Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην Ένωση Αθηνών και στην δικηγόρο κα Ιωάννα Γκελεστάθη για την πολύτιμη βοήθεια τους. Προτρέπω όλους τους συναδέλφους σε περιπτώσεις που θίγονται να πράξουν το ίδιο».

Διαβάστε τη σημερινή (23/05) ανάρτηση του αντιπροέδρου της «Νέας Δεξιας», Παναγιωτη Δούμα.

ΛΙΓΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Σχετικά με τις αναρτήσεις μου από 29ης και 30ης Απριλίου 2017 για το άγημα στην κηδεία του αείμνηστου φίλου μου Δαρείου – Αγγέλου Λικιαρδοπούλου, θεωρώ υποχρέωσή μου να διευκρινίσω τα κάτωθι:
Οποιοσδήποτε με γνωρίζει είτε προσωπικά είτε από την αρθρογραφία μου είτε από την πολιτική μου δράση, ξέρει καλά πως με κίνδυνο και της σωματικής μου ακεραιότητος και της ζωής μου της ιδίας, έχω επανειλημμένως τοποθετηθεί δημοσίως ή δράσει υπέρ των Αστυνομικών που μάχονται καθημερινά σε μία Αθήνα, πραγματικό πεδίο μάχης. Μια ματιά στο Indymedia, για το κλείσιμο του οποίου είχα πρωτοστατήσει σε σειρά ενεργειών των 2010, κυρίως επειδή στοχοποιούσε αστυνομικούς και προσέβαλλε την τιμή των νεκρών ηρώων της Ελληνικής Αστυνομίας, θα τους έπειθε. Θα διαπιστώσουν εκεί, ότι και στοχοποιημένος είμαι δίπλα στα ονόματα των δικών τους συναδέλφων και τα στοιχεία μου, η φωτογραφία και οι διευθύνσεις μου παραμένουν αναρτημένα προς κοινή χρήση από κάθε αντιδραστικό και εγκληματικό στοιχείο.
Για τρία ολόκληρα χρόνια, που ασκούσα το λειτούργημα του δημοσιογράφου ημιεπαγγελματικά, έχω αρθρογραφήσει άπειρες φορές υπέρ της Ελληνικής Αστυνομίας, ενώ στα γεγονότα του 2008 ήμουν από τους ανθρώπους που μαζί με την λεχώνα τότε σύζυγό μου – γείτονες όντες – ανεπιφύλακτα και απερίφραστα βρέθηκαν δίπλα στους αστυνομικούς του Α.Τ. Ακροπόλεως, όταν επολιορκείτο καθημερινά από τα «παιδιά».
Έχω ασχοληθεί στο παρελθόν και με τα μισθολόγια των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ. και γνωρίζω καλά ότι οι άνδρες αυτοί παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για ψίχουλα. Γνωρίζω ότι για αυτούς δεν υπάρχουν ωράρια, δεν υπάρχουν ανθρώπινες συνθήκες και φυσικά δεν υπάρχει κοινωνική δικαίωση, καθώς αποτελούν τον αποδιοπομπαίο τράγο για κάθε στραβό που μπορεί να συμβεί στους όλο και πιο επικίνδυνους δρόμους της πατρίδος μας. Άλλωστε, λόγω και της στρατιωτικής μου θητείας στην 1η Μοίρα Αλεξιπτωτιστών τυγχάνει να έχω σωρεία φίλων και συναδέλφων μου που μετά τη θητεία μας ενετάγησαν στην ΕΛ.ΑΣ. και στις ειδικές μονάδες της.
Σε καμμία περίπτωση λοιπόν δεν ανήκω σε αυτούς που έχουν «μένος» για τα Σώματα Ασφαλείας. Το ακριβώς αντίθετο.
Στην προαναφερθείσα στρατιωτική μου θητεία στις Ειδικές Δυνάμεις οφείλω τόσο την γνώμη και την γνώση όσο και την ευαισθησία μου για το πώς πρέπει να είναι ένα άγημα. Φρονώ λοιπόν πως θα ήταν καλό, όπως σε πολλές χώρες, να υπάρχει ένα μόνιμο τμήμα με τέτοια καθήκοντα και στην Αστυνομία, ώστε να βελτιωθεί ο τρόπος απόδοσης τιμών στους πεσόντες Ήρωες της Αστυνομίας, που κάθε τόσο δυστυχώς έχει, και να μην καλούνται αιφνιδιαστικά για αυτά τα καθήκοντα Αστυνομικοί που μπορεί λίγες ώρες πριν να έδιναν μάχη στα Εξάρχεια για την προστασία της νομιμότητας.
Αυτό το τελευταίο, ειλικρινώς δεν γνώριζα ότι συμβαίνει. Το πληροφορήθηκα μετά λύπης και αγανάκτησής μου εκ των υστέρων. Πίστευα ότι η ΕΛ.ΑΣ. έχει ειδικό άγημα αποδόσεως τιμών, όπως θα άρμοζε άλλωστε σε ένα στρατιωτικό σώμα, που μετρά τα περισσότερα θύματα τις τελευταίες δεκαετίες.
Μοιραία λοιπόν, είμαι αναγκασμένος με κάθε ειλικρίνεια, να ζητήσω συγγνώμη για τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησα για τα μέλη του αγήματος και ασφαλώς τους ανακαλώ ανεπιφύλακτα. Ο Δαρείος ήταν και δικός μου προσωπικός φίλος – γι’ αυτό βρισκόμουν εκεί – και υπό το κράτος κι εγώ της δικής μου λύπης τους έκρινα υπέρ του δέοντος αυστηρά.

nantiareport.gr