Πηγή: BusinessInsider.comΟ κύριος Τζόκο Γουίλινκ είναι ένας SEAL που κέρδισε τον Ασημένιο Αστέρα και το Χάλκινο Αστέρα για τις ηρωικές του πράξεις στο πόλεμο. Σε αυτή του την ομιλία αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό από το 2006 στη μάχη του Ραμάντι στο Ιράκ όταν ήταν ο διοικητής της ομάδας Bruiser που ανήκει στη SEAL Team 3. Βλέπετε μία φωτογραφία του κυρίου Τζόκο Γουίλινκ παρακάτω.
Αλλά ο πόλεμος είναι επίσης ένας απίστευτος δάσκαλος. Ένας βάρβαρος δάσκαλος. Και σου διδάσκει μαθήματα που δε θα ξεχάσεις.
Στο πόλεμο είσαι αναγκασμένος να δεις την ανθρωπότητα στη χειρότερη μορφή της. Είσαι επίσης ευλογημένος, να δεις την ανθρωπότητα στις πιο ένδοξες στιγμές της.
Ο πόλεμος σου διδάσκει τη λύπη, την απώλεια, και τον πόνο. Και σου διδάσκει τη πολυτιμότητα και το πόσο εύθραυστη είναι η ανθρώπινη ζωή. Και με αυτή τη εύθραυστη μορφή, ο πόλεμος σου διδάσκει το θάνατο.
Αλλά ο πόλεμος σου διδάσκει επίσης την αδελφοσύνη και τη τιμή. Την ταπεινότητα και την ηγεσία.
Και δυστυχώς, ο πόλεμος σου διδάσκει τα περισσότερα όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Για εμένα, ένα από τα πιο σπουδαία μαθήματα που έμαθα από τον πόλεμο ήταν την άνοιξη του 2006, στη πόλη του Ραμάντι στο Ιράκ, που τότε ήταν το επίκεντρο της ανταρσίας. Όταν βάρβαροι αποφασισμένοι τρομοκράτες κυριαρχούσαν στους δρόμους με βασανιστήρια, βιασμούς, και δολοφονίες. Ήταν σε μία γειτονιά αυτής της πόλης, κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης που ήμουν επικεφαλής, όταν άνοιξε η κόλαση.
Είχαμε πολλαπλές μονάδες έξω στο πεδίο να πολεμούν με τον εχθρό. Είχαμε φίλιες δυνάμεις Ιρακινών στρατιωτών, στρατιώτες των ΗΠΑ και Αμερικανούς πεζοναύτες, μαζί με μικρά στοιχεία της ομάδας των SEAL μου. Και μετά έπεσε η ομίχλη του πολέμου. Με τη σύγχυση, και το χάος, και την ένταση, και τα πυρά. Ένας εχθρός επιτίθεται, άντρες ουρλιάζουν, αίμα και θάνατος. Και μέσα σε αυτή την ομίχλη του πολέμου, μέσα από μία σειρά από λάθη, ανθρώπινα λάθη, κακές αποφάσεις, το νόμο του Μέρφυ, και απλά κακή τύχη, μία τρομακτική ανταλλαγή πυρών ξεκίνησε.
Αλλά αυτή η μάχη, δεν ήταν ανάμεσα σε εμάς και τον εχθρό. Αυτή η μάχη τραγικά ήταν ανάμεσα σε εμάς και εμάς. Φίλιες δυνάμεις εναντίων φίλιων δυνάμεων. Η θανατηφόρα πλευρά της μάχης και η πιο τρομακτική πλευρά του πολέμου. Και όταν τελείωσε, και έφυγε η ομίχλη του πολέμου, ένας Ιρακινός στρατιώτης φίλιων δυνάμεων ήταν νεκρός, δύο ακόμα ήταν τραυματισμένοι, ένας από τους άντρες μου είχε τραυματιστεί, και οι υπόλοιποι SEAL μου ήταν βαθιά κλονισμένοι. Και ήταν θαύμα που κανένας άλλος δε σκοτώθηκε.
Και αναφέρθηκε στη διοίκηση το τι έγινε. Ότι πολεμήσαμε, και τραυματίσαμε, και σκοτώσαμε ο ένας τον άλλον. Και όταν επιστρέψαμε στη βάση, τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα. Υπήρχε ένα μήνυμα για εμένα από τον διοικητή μου. Και έλεγε «Σταμάτησε όλες τις επιχειρήσεις». Έλεγε ότι ο διοικητής, ο Πλοίαρχος, και ο αξιωματικός εσωτερικών υποθέσεων έρχονταν για εμένα. Και μου ζήτησαν να προετοιμάσω μία απενημέρωση που να εξηγώ, τι ακριβώς συνέβη στην επιχείρηση και τι πήγε στραβά.
Τώρα, ήξερα τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να πληρώσει. Σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να πάρει την ευθύνη. Σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να απολυθεί για αυτό που έγινε. Άρα, ξεκίνησα να ετοιμάζω την απενημέρωση μου. Εκεί μέσα ανέλυσα κάθε ένα λάθος που έγινε και ποιος το έκανε. Και επισήμανα κάθε αποτυχία από το σχεδιασμό, τη προετοιμασία, και την εκτέλεση της επιχείρησης και κατέδειξα ποιος είναι υπεύθυνος για την αποτυχία. Υπήρχαν πολλές κατηγορίες για όλους. Υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσα να ενοχοποιήσω… Αλλά κάτι δεν ήταν σωστό. Για κάποιο λόγο δε μπορούσα να δείξω με το δάχτυλο μου ποιος έφταιγε, και ποιος ακριβώς φταίει για ότι έγινε. Και καθόμουν, και το επεξεργαζόμουν ξανά και ξανά, και έψαχνα μία απάντηση.
Και τότε, όταν ήμουν 10 λεπτά πριν ξεκινήσω την απενημέρωση, μου ήρθε η απάντηση και με χτύπησε σαν χαστούκι στο πρόσωπο. Κατάλαβα ότι υπάρχει μόνο ένα άτομο να κατηγορηθεί για τη σύγχυση, ένα μόνο άτομο που φταίει για τους τραυματίες, και ένα μόνο πρόσωπο που φταίει για τον νεκρό Ιρακινό στρατιώτη. Και ήξερα ακριβώς ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος. Με αυτή τη γνώση, μπήκα στην αίθουσα απενημέρωσης. Με τον διοικητή μου, και τον Πλοίαρχο, τον αξιωματικό εσωτερικών υποθέσεων, που κάθονταν εκεί μαζί με τους άντρες μου. Συμπεριλαμβανομένου και του τραυματισμένου μου SEAL που κάθονταν στο βάθος του δωματίου με το κεφάλι και το πρόσωπο του τυλιγμένο με γάζες.
Και στάθηκα μπροστά τους και τους ρώτησα μία απλή ερώτηση, «ποιος φταίει γι’αυτό;». Ένας από τους SEAL μου σήκωσε το χέρι του, και είπε «ήταν δικό μου λάθος, δεν είχα υπό έλεγχο του Ιρακινούς στρατιώτες που συνόδευα, και ξέφυγαν από το προκαθορισμένο τομέα τους και αυτό ήταν η ρίζα όλων αυτών των προβλημάτων», και του απάντησα «όχι, δεν ήταν δικό σου λάθος». Ένας άλλος SEAL σήκωσε το χέρι του και είπε «δικό μου λάθος ήταν. Δεν ενημέρωσα για τη θέση μας άμεσα από τον ασύρματο και έτσι κανείς δεν ήξερε σε ποιο κτίριο ήμασταν και αυτό προκάλεσε όλη αυτή σύγχυση, ήταν δικό μου λάθος». Και του είπα «όχι, δεν ήταν ούτε δικό σου λάθος». Μετά ένας άλλος SEAL σήκωσε το χέρι του και είπε «αρχηγέ, ήταν δικό μου λάθος γιατί δεν αναγνώρισα καλά το στόχο μου και πυροβόλησα και σκότωσα αυτό τον Ιρακινό στρατιώτη, ήταν λάθος μου». Του είπα «όχι, ούτε δικό σου λάθος ήταν… Ούτε δικό σου, ούτε δικό σου, ούτε δικό σου» καθώς έδειχνα τους υπόλοιπους SEAL στην αίθουσα.
Έπειτα τους είπα ότι μόνο ένα άτομο είναι υπεύθυνο για ότι έγινε, τους είπα μόνο ένας φταίει. Αυτό το άτομο είμαι εγώ. Είμαι ο επικεφαλής, ήμουν ο ηγέτης στο πεδίο της μάχης, και εγώ είμαι υπεύθυνος για ότι και αν συμβεί. Για όλα. Μετά τους εξήγησα μερικές νέες τακτικές, τεχνικές και διαδικασίες που θα υλοποιήσουμε για να μη ξανασυμβεί αυτή η παρωδία.
Και θα σας πω κάτι… Με πόνεσε. Πλήγωσε τον εγωισμό μου. Πλήγωσε την υπερηφάνεια μου το να αναλάβω την ευθύνη. Αλλά επίσης ήξερα… Ήξερα ότι για να διατηρήσω την ακεραιότητα μου ως ηγέτης και ως άντρας, έπρεπε να αναλάβω την ευθύνη. Και για να το καταφέρω αυτό έπρεπε να ελέγξω τον εγωισμό μου, και όχι ο εγωισμός μου να ελέγχει εμένα.
Και ξέρετε κάτι; Δε με απέλυσαν. Μάλιστα, ο διοικητής μου που περίμενε δικαιολογίες και να δείχνουμε ο ένας τον άλλον, όταν ανέλαβα την ευθύνη, όταν πήρα την ευθύνη, άρχισε να με εμπιστεύεται ακόμα περισσότερο. Και οι άντρες μου, δεν έχασαν το σεβασμό τους στο πρόσωπο μου. Αντιθέτως, κατάλαβαν ότι εγώ ποτέ δε θα πέταγα από επάνω μου την ευθύνη. Και ότι ποτέ δε θα πέρναγα αυτό το βαρύ φορτίο από την ιεραρχία επάνω τους. Και ξέρετε τι; Είχαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά.
Αντί για μία ομάδα όπου κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες για τα προβλήματα, και έτσι τα προβλήματα δε λύνονται ποτέ, με εμάς, όλοι πήραν την ευθύνη από τα λάθη τους. Όλοι ήθελαν την ευθύνη των προβλημάτων. Όταν μία ομάδα αναλαμβάνει τις ευθύνες για τα προβλήματα της, τα προβλήματα λύνονται.
Και αυτό ισχύει στο πεδίο της μάχης, ισχύει στις εταιρίες, και ισχύει και στη ζωή. Οπότε σας λέω να αναλάβετε τις ευθύνες σας. Αναλάβετε τις ευθύνες σε ακραίο βαθμό. Μη κατασκευάζετε δικαιολογίες, μη κατηγορείτε κανέναν άλλον ή οτιδήποτε άλλο. Ελέγξτε τον εγωισμό σας. Μη κρύβετε τη λεπτεπίλεπτη υπερηφάνεια σας από την αλήθεια. Αναλάβετε την ευθύνη για τα πάντα στο κόσμο σας. Τα καλά και τα κακά. Αναλάβετε την ευθύνη από τα λάθη σας, από τα ελλείμματα σας, τα προβλήματα σας, και μετά αναλάβετε την ευθύνη από τις λύσεις που θα λύσουν αυτά τα προβλήματα.
Αναλάβετε την ευθύνη της αποστολής σας. Αναλάβετε την ευθύνη της δουλειάς σας, της ομάδας σας, του μέλλοντος σας. Αναλάβετε την ευθύνη της ζωή σας. Και ηγηθείτε. Ηγηθείτε. Ηγηθείτε του εαυτού σας, και της ομάδας σας, και των ανθρώπων στη ζωή σας. Ηγηθείτε τους όλους προς τη νίκη. Σας ευχαριστώ.
defensegr.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου