Η βαριά προίκα της χρονιάς που πέρασε - του Γιάννη Σταμούλη

Η χρονιά άλλαξε, και η ασημόσκονη των εορτών με το πρώτο αεράκι σκορπίζει και αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της νέας χρονιάς που παρέλαβε το βαρύ φορτίο των προβλημάτων της απελθούσας χρονιάς του 2017. Φορτίο προβλημάτων που επιζητούν λύσεις και φυσικά πολιτικές πρωτοβουλίες, ώστε να αποκτήσει ουσία η εξαγγελία του τέλους των μνημονίων το 2018.
Η λίστα μεγάλη και δύσκολη.
Κυρίως όμως απαιτεί ουσιαστική πρόθεση για εξεύρεση λύσεων, ειλικρίνιεια και ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.
Η επικοινωνιακή μόνο διαχείριση των πραγμάτων φάνηκε ότι κρατά λίγο τις ισορροπίες, αλλά τις αμέσως επόμενες στιγμές σκάει ως φούσκα από το βέλος της πραγματικότητας.

Οι διαχειριστές έχω την εντύπωση ότι πλέον είναι πιο έμπειροι, ανακάλυψαν ότι τα ιδεολογήματα και τα ευχολόγια έχουν ενίοτε δυσχέρειες εφαρμογής όταν στερούνται πραγματικών δεδομένων.
Επίσης θέλω να πιστεύω ότι έχει εμπεδωθεί ότι η σκληρή πραγματικότητα και το ευμετάβολο της ζωής απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις και κυρίως αποτελεσματικότητα.
Άλλωστε η γάτα , ανεξαρτήτως πεποιθήσεων πρέπει να μπορεί να πιάνει ποντίκια.

Δεν ξέρω αν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για την εξεύρεση των βέλτιστων λύσεων για τα προβλήματα, αυτό που είναι σίγουρο ότι χρειάζεται ενεργή συμμετοχή και διεκδίκηση με υπευθυνότητα συνέπεια και μαχητικότητα.

Μπορεί στην μεταμοντέρνα ψηφιακή εποχή να ακούγεται "ρετρό", αλλά το "μωρό που δεν κλαίει, γάλα δεν πίνει".

Στην κοινωνία όποτε η σιγή και η ατομικότητα γίνεται τρόπος ζωής, απλώνεται η αυτοκρατορία του τρόμου.

Συνεχίζουμε να φωνάζουμε και να γινόμαστε το ενοχλητικό κέντρισμα. Μετέχουμε των κοινών και διεκδικούμε το καλύτερο, το ανθρώπινο.

Οι άνθρωποι -Πολίτες είμαστε η ουσία και το νόημα της πολιτικής και των νόμων.

Η ελπίδα άλλωστε πάντα στα χέρια τους οι ενεργοί πολίτες την κρατούσαν.

http://stamoylis.blogspot.gr