Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1940 ο Ταγματάρχης των ειδικών δυνάμεων του στρατού του Ισραήλ, κύριος Ούζιελ Γκαλ (ή στα Εβραϊκά עוזיאל גל) που όλοι τον γνώριζαν ως Ούζι, αποφάσισε να ξεκινήσει το σχεδιασμό ενός νέου όπλου υπηρεσιακής χρήσης.
Τελικά, ολοκλήρωσε το πρώτο μοντέλο του το 1950 και τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1954, οι ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ το πρόσθεσαν στο οπλοστάσιο τους.
Το υποπολυβόλο είχε στόχο να είναι εύκολο στη μεταφορά για χρήση ως όπλο προσωπικής ασφάλειας, αντοχή σε συνεχείς βολές και αξιοπιστία. Για να το καταφέρει αυτό βασίστηκε στο μηχανισμό του κλείστρου που είχε το υποπολυβόλο Sa vz. 23 από τη Τσεχοσλοβακία.
Το χαρακτηριστικό αυτού του μηχανισμού είναι ότι η οπλισμένη θέση του είναι με ανοιχτό το μηχανισμό του κλείστρου. Αυτό δίνει πολύ μεγαλύτερη αντοχή σε συνεχείς βολές καθώς ο μηχανισμός ψύχεται καλύτερα και λειτουργεί με λιγότερες φθορές.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1956, το Ισραήλ επέτρεψε τη πώληση του και εκτός της χώρας και τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα. Δεκάδες χώρες είδαν άμεσα την αξία του και το υιοθέτησαν αμέσως, κυρίως σε Σώματα Ασφαλείας αλλά και ειδικές δυνάμεις που δρουν σε κατοικημένες περιοχές.
Μέχρι σήμερα πάνω από 90 χώρες έχουν χρησιμοποιήσει το Ούζι ως υπηρεσιακό υποπολυβόλο, ανάμεσα τους και η Ελλάδα στην Ελληνική Αστυνομία, αλλά και πολλές ιδιωτικές εταιρίες στο χώρο της ασφάλειας υψηλών προσώπων.
onalert.gr με πληροφορίες από The National Interest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου