Κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Φθοράς : Η επίθεση των Ισραηλινών κομάντο Sayeret 13 στο Πράσινο Νησί (19-20 Ιουλίου 1969).

Η δηλωμένη Αιγυπτιακή πρόθεση στον Πόλεμο της Φθοράς ήταν να διαβρώσει το Ισραήλ κάτω από συνεχείς επιθέσεις μικρής κλίμακας προς τις Ισραηλινές θέσεις κατά μήκος του Καναλιού του Σουέζ.

Στις 10 Ιουλίου 1969, Αιγύπτιοι κομάντο μπήκαν μέσω πλοιαρίων στο Κανάλι κι επιτέθηκαν στην Ισραηλινή θέση στο Mezach, στην ανατολική όχθη της Διώρυγας. Επτά Ισραηλινοί σκοτώθηκαν, πέντε τραυματίστηκαν και άλλους τους πήγαν στην Αίγυπτο ως αιχμαλώτους.

Πολλοί από τους Ισραηλινούς στρατιώτες που υπηρετούσαν ως έφεδροι ανησυχούσαν για τις οικογένειες και τις δουλειές τους στο Ισραήλ κι ήθελαν να επιστρέψουν με ασφάλεια. Το ηθικό είχε, κυριολεκτικά, βουτήξει προς τα κάτω με το κεφάλι. Έπρεπε η Αιγυπτιακή επιδρομή να λάβει μια αιχμηρή απάντηση.

Ο IDF παραχώρησε την ευθύνη για αντίποινα στη Flotilla 13, μια επίλεκτη μονάδα της Ισραηλινής Ναυτικής Διοίκησης. Το Γενικό Επιτελείο του IDF απαίτησε μια απάντηση που θα χτυπούσε απευθείας στην ψυχή του Αιγυπτιακού ηθικού, καθώς η αιματηρή επίθεση στο Mezach είχε προκαλέσει φόβο και ανησυχία στους Ισραηλινούς στρατιώτες που ήταν τοποθετημένοι κατά μήκος του Καναλιού.

Έτσι, αποφάσισαν ότι η πιο ενισχυμένη θέση της Αιγύπτου, στη ζώνη του Καναλιού του Σουέζ, βρισκόταν στο Πράσινο Νησί κι αυτό ήταν το σημείο που έπρεπε να επιτεθούν.

Το Πράσινο Νησί ήταν ένα κομμάτι “προεξέχουσας πέτρας και τσιμέντου”. Οι Αιγύπτιοι το θεωρούσαν ένα ανυπέρβλητο φρούριο και σύμβολο της Αιγυπτιακής στρατιωτικής ικανότητας κι ήταν εκει ακριβώς που αισθάνονταν πιο ασφαλείς. Βρισκόταν στο νότιο άκρο της Διώρυγας του Σουέζ, χτισμένο από τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. για να προστατεύει την

υπερστρατηγική θαλάσσια οδό από τις επιθέσεις του Άξονα, από αέρα και από θάλασσα. Ήταν μια μεγάλη κι επιβλητική εγκατάσταση, με μάκρος 450 πόδια και πλάτος πάνω από 240 πόδια.

Χτίστηκε πάνω σε ένα βυθό μόνιμων κοραλλιών και κατασκευάστηκε από ενισχυμένο μπετό, το οποίο αποτελούνταν από ένα ισόγειο κτίριο με μεγάλη αυλή. Στο τέλος του νησιού, προεξείχε από το νερό μια μεγάλη τσιμεντένια γέφυρα που οδηγούσε σε ένα κυκλικό ψηλό πύργο, τουλάχιστον πέντε μέτρων και μέσα είχε χώρο για ραντάρ και δύο βαριά αντιαεροπορικά πυροβόλα.

Ένας τοίχος, ενισχυμένος με πυκνές σειρές συρματοπλέγματος, χτίστηκε στην άκρη του νερού, με σκοπό να αποτρέψει κάθε εισβολέα “επιτιθέμενο από τη θάλασσα”. Στην οροφή τοποθετήθηκαν βαριά πολυβόλα και υπήρχαν πάνω από 12 πολυβολεία. Η Ισραηλινή Υπηρεσία Πληροφοριών εκτιμούσε ότι υπήρχαν περίπου 100 Αιγύπτιοι στρατιώτες που στάθμευαν στο νησί, συμπεριλαμβανομένων των επίλεκτων κομάντο Al-Saiqa. Μπορεί να ήταν μια τρομερή αμυντική τοποθεσία, μα δεν απογοήτευε καν τους Ισραηλινούς κομάντο. Ήδη από τον Απρίλιο του 1969, αρκετούς μήνες πριν την Αιγυπτιακή επίθεση στο Mezach, μια Ισραηλινή μονάδα αναγνώρισης, τεσσάρων ατόμων, είχε ήδη διερευνήσει το Πράσινο Νησί.

Ο Shmuel Almog, διοικητής της Flotilla 13 που θα διηύθηνε την αποστολή, θεώρησε ότι χρειάζονταν 40 άνδρες για να επιτεθούν στο νησί. Διέθετε όμως μόνο 30, κυρίως λόγω των εξαιρετικά απαιτητικών προτύπων εκπαίδευσης που ο ίδιος είχε επιβάλλει. Έπρεπε να κληθούν περισσότεροι άνδρες από άλλες ελίτ μονάδες. Επιλέχθηκε μια άλλη επίλεκτη μονάδα καταδρομών.

Η Sayeret Matkal, που είχε διοικητή τον Menachem Digli. Ο επικεφαλής αλεξιπτωτιστής και αξιωματικός πεζικού, υπεύθυνος για όλα τα χτυπήματα των κομάντο, ήταν ένας από τους πιο φημισμένους Ισραηλινούς αξιωματικούς, πλέον στρατηγός, ίσως ο δεύτερος σε φήμη μετά τον Ariel Sharon, o Ταξίαρχος Rafael Eitan. O Eitan έδωσε στον Almog μια εβδομάδα για να συντάξει τα σχέδια του. Να εκπαιδεύσει τους άντρες του και να εκτελέσει την Επιχείρηση.

Ο Shmuel Almog είχε επανειλημμένα κάνει αναγνωρίσεις στην περιοχή και ήξερε πως υπήρχε

μόνο ένας τρόπος προσέγγισης στο Πράσινο Νησί. Κάτω από το νερό. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος ήταν καταδικασμένος να αποτύχει. Οι Αιγύπτιοι είχαν καλύψει προσεκτικά όλες τις προσεγγίσεις και ήταν καλά οχυρωμένοι.Μια ερώτηση που τέθηκε αρκετές φορές, από μη Ισραηλινούς παράγοντες και ιστορικούς, ήταν η επιλογή βομβαρδισμού του Πράσινου Νησιού, με τρόπο που θα έσβηνε από τον χάρτη. Μόνο που αυτός ήταν ο Πόλεμος της Φθοράς, όχι ένας ανοιχτός πόλεμος και προφανώς το Ισραήλ δεν ήθελε να κλιμακώσει την κατάσταση σε μια σοβαρότερη από αυτή που ήταν ήδη.

Επιπλέον, οι Αιγύπτιοι είχαν αποδειχθεί επικίνδυνοι εχθροί, μετά από τη ναυτική επιδρομή τους στο Mezach. Οι Ισραηλινοί ήθελαν να δείξουν ότι οι δικοί τους επιτελείς θα πήγαιναν καλύτερα κι ότι οι συνδυασμένες ναυτικές και χερσαίες τους επιχειρήσεις ήταν, αφενός, θανατηφόρες κ αφετέρου μπορούσαν να προκαλέσουν μεγαλύτερο φόβο και αποθάρρυνση, απ' ότι είχαν προκαλέσει οι Αιγύπτιοι στους Ισραηλινούς.

Στον σχεδιασμό της Επιχείρησης

Οι κομάντος δεν θα μπορούσαν να κολυμπήσουν στην επιφάνεια της θάλασσας. Οι σκιές και οι ελαφροί κυματισμοί θα μπορούσαν να τους προδώσουν. Η μόνη επιλογή για το πρώτο κύμα της επίθεσης που είχε αναλάβει η Flotilla 13, ήταν να κολυμπήσουν υποβρύχια, σε αρκετά ασφαλές βάθος, ώστε να αποφύγουν την ανίχνευση για αρκετές ώρες, με τα όπλα και τα πυρομαχικά τους. Θα εμφανίζονταν ακριβώς κάτω από τη μύτη των Αιγυπτίων, στη βάση του στόχου τους.

Οι κομάντο της Sayeret Matkal, που δεν είχαν εκπαιδευτεί για υποβρύχιες επιχειρήσεις θα έπρεπε να περιμένουν με ασφάλεια μακρυά από τον στόχο, έως ότου η Sayeret 13 έφτανε στην παραλία. Μόνο τότε, αφού η S 13 είχε εξασφαλίσει το προγεφύρωμα, θα καλούσε τους Matkal, που θα περίμεναν αγκυροβολημένοι στα 1.500 μέτρα.

Εκείνη την στιγμή οι 30 κομάντος της S 13, θα ήταν μόνοι εναντίον της Αιγυπτιακής δύναμης στο φρούριο. Θα έπρεπε να κόψουν ένα πέρασμα μέσα από τις 3 στρώσεις συρματοπλεγμάτων για να μπουν οι Sayeret Matkal που θα έρχονταν μετά από εκείνους. Ξέχωρα από όλα αυτά, οι άντρες της μονάδας του Ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού, έπρεπε να ελπίζουν ότι τα όπλα, τα πυρομαχικά, οι χειροβομβίδες και ο υπόλοιπος εξοπλισμός, θα λειτουργούσαν άψογα μόλις θα έβγαιναν από τη θάλασσα. Έτσι οι περισσότεροι από αυτούς εξοπλίστηκαν με ΑΚ-47, αντί του Ισραηλινού Uzi, αφού γνώριζαν πως το ΑΚ-47 λειτουργούσε καλύτερα αφού βυθιζόταν στο νερό.Η εκπαίδευση συνεχιζόταν εντατικά. Το ίδιο και η συλλογή πληροφοριών, με μικρές μονάδες να πηγαίνουν στα περίχωρα του Πράσινου Νησιού, για να ελέγχουν τις Αιγυπτιακές άμυνες.

Διαπίστωναν ότι οι Αιγύπτιοι βρίσκονταν σε υψηλό επίπεδο επιφυλακής. Ότι οι φρουροί, με επίσης ΑΚ-47 και ισχυρούς φακούς, χτένιζαν τα νερά και αναζητούσαν Ισραηλινούς βατραχανθρώπους.

Τη νύχτα, πριν το ειδικό απόσπασμα κατευθυνθεί προς το Πράσινο Νησί, εξασκήθηκαν πάλι και επανέλεγξαν τους ρόλους τους. Είχαν σιγουρευτεί, όσο καλύτερα μπορούσαν “ότι κάθε μια ίντσα του νησιού ήταν χαραγμένη στο πίσω μέρος του μυαλού τους ως αξέχαστο δεδομένο”.  Τα νεύρα ήταν στην κόψη του ξυραφιού. Η Flotilla 13 (ή S-13), εγκατέλειψε τη βάση της στην ανατολική όχθη του Καναλιού του Σουέζ στις 19 Ιουλίου και ώρα 19:45μ.μ.  Κάθε κομάντο ήταν εξοπλισμένος με το προσωπικό του όπλο, αποθέματα πυρομαχικών, χειροβομβίδες, κουτί πρώτων βοηθειών, συσσίτιο, φακό, βατραχοπέδιλα, φιάλες οξυγόνου, μάσκα και σωσίβιο.

-Στις 20:30 μ.μ., οι εφεδρικές δυνάμεις των Sayeret Matkal μπήκαν σε 12 Zodiacs.

-Έως τις 22:30 μ.μ. βρίσκονταν σε απόσταση ενός μιλίου (1.600 μέτρων) από το Πράσινο Νησί.

-Στις 01:30 π.μ., η S-13 κολυμπούσε με γρήγορο ρυθμό προς το Νησί, αλλά δεν είχαν φτάσει ακόμα. Εξακολουθούσαν, ωστόσο, να έχουν το στοιχείο της έκπληξης.

-Στα 15 μέτρα απόσταση απο το Νησί, ο αρχηγός της Flotilla 13 πρόσεξε δύο ένοπλους Αιγύπτιους φρουρούς. Είπε στους άντρες του να καταδυθούν πάλι και να βγάλουν τα καταδυτικό εξοπλισμό.

-Πέντε λεπτά αργότερα, έχοντας εξασφαλίσει τον εξοπλισμό τους, είκοσι φιγούρες ξεπήδησαν από το νερό και έστρεψαν τα ΑΚ-47 και τα Uzi's προς τους φρουρούς. Ενώ μερικοί από τους κομάντος άρχισαν να κόβουν το συρματόπλεγμα, ένας Αιγύπτιος φρουρός άρχισε να περπατά προς το μέρος τους. Κάποιος από τους Ισραηλινούς κομάντο τον πυροβόλησε, γεγονός που ανησύχησε έναν άλλο Αιγύπτιο στρατιώτη, ο οποίος έριξε μια χειροβομβίδα προς τη μεριά των κομάντος. Τρεις Ισραηλινοί τραυματίστηκαν και στο Νησί άρχισε η μάχη.

Καθώς οι Αιγύπτιοι έβγαιναν από τους στρατώνες τους, οι Ισραηλινοί άρχισαν να τους πυροβολούν κοντά στα καταλύματα τους. Εκσφενδόνισαν χειροβομβίδες καπνού στα Αιγυπτιακά πολυβολεία, για να εμποδίσουν προσωρινά το οπτικό τους πεδίο.

Όταν οι κομάντος ξεκινούσαν για το Πράσινο Νησί, ανησυχούσαν για την λειτουργικότητα των όπλων και των πυρομαχικών τους, αφού θα είχαν κολυμπήσει υποβρυχίως για αρκετές ώρες. Οι ανησυχίες τους αποδείχτηκαν βάσιμες. Πολλά από τα όπλα και τα πυρομαχικά, όπως κι ο ασύρματος του αρχηγού τους δεν λειτούργησαν.

Εν τω μεταξύ, η Sayeret Matkal υποτίθεται πως έπρεπε να προχωρήσει με τους πρώτους γύρους πυροβολισμών της Flotilla 13, αλλά οι Matkal δεν έφθασαν στο Νησί όπως είχε προγραμματιστεί.

Χωρίς να τους περιμένουν, οι άντρες της Sayeret 13, έτρεξαν προς τα εμπρός. Θα χανόταν το στοιχείο της έκπληξης αν περίμεναν. Ορισμένοι από αυτούς ανέβηκαν στον τοίχο και πυροβόλησαν με όσα όπλα δούλευαν, ρίχνοντας και όσες χειροβομβίδες λετουργούσαν.

Πολλοί κομάντος τραυματίστηκαν, αλλά συνέχισαν να προχωρούν. Καθώς δεν ήξεραν αν η εφεδρική δύναμη των Matkal επρόκειτο να φθάσει εκεί, εγκαίρως ή όχι, οι κομάντος επιτέθηκαν στα Αιγυπτιακά φυλάκια που ήταν αποκλειστικά για την επίθεση των Sayeret Matkal.

Οι Αιγύπτιοι υπερασπίστηκαν τις θέσεις τους σθεναρά, μετά την έκπληξη της επίθεσης που τους χτύπησε. Αρνήθηκαν να παραδοθούν κρατώντας τις θέσεις τους μέχρι που εξαλείφθηκαν.

Μέσα σε 17, μόλις, λεπτά η μονάδα των 20 ατόμων της Flotilla 13 κατέλαβε μεγάλο μέρος του νησιού. Περίπου τότε έφθασαν και οι κομάντος της Sayeret Matkal.

Περίπου οι μισοί από τους άνδρες της S-13 ήταν τραυματισμένοι, εν τούτοις συνέχισαν να επιτίθενται στο φρούριο. Έλεγχαν πλέον το επάνω τμήμα του νησιού, αλλά κατάλαβαν πως για να καταστρέψουν ολόκληρη την κατασκευή θα χρειαζόταν να διαλύσουν την σκληρή αντίσταση που προερχόταν από κάτω τους, στην αυλή του φρουρίου. Συνεπλάκησαν σε μάχες από δωμάτιο σε δωμάτιο για να το πετύχουν. Και πως το έκαναν;

Παρατάχθηκαν κατά μήκος του διαδρόμου, με τις πλάτες στον τοίχο κι έπειτα έριξαν χειροβομβίδες κατακερματισμού μέσα στον κλειστό χώρο. Όσοι Αιγύπτιοι στρατιώτες δεν

σκοτώθηκαν από τις εκρήξεις των χειροβομβίδων, τερματίστηκαν από τους κομάντο με πολυβόλα και αυτόματα όπλα.

Εν τω μεταξύ, τα Ζόντιακ γέμιζαν με τραυματίες. Οι Ισραηλινοί που ήταν σε θέση να πολεμήσουν, συνέχιζαν να προσπαθούν να καταλάβουν το νησί, ώσπου εμφανίστηκε μια απροσδόκητη εξέλιξη.

Οι Αιγύπτιοι, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι το Πράσινο Νησί βρισκόταν υπό σφοδρή επίθεση, διέταξαν να βομβαρδιστεί. Δεκάδες Αιγυπτιακές συστοιχίες πυροβολαρχιών στη Δυτική Όχθη του Σουέζ, άρχισαν τις θανατηφόρες βολές οβίδων των 130 χιλ., πάνω στο Νησί και τους τραυματισμένους Αιγύπτιους υπερασπιστές του.

Οι βομβαρδισμοί σήμαιναν για τους S-13 & τους Matkal, ότι είχε έρθει η ώρα να φύγουν γρήγορα από το Νησί. Γιατί, ενώ οι οβίδες που έπεσαν την πρώτη φορά ακίνδυνα στη θάλασσα, τώρα είχαν αρχίσει να πέφτουν πάνω στο νησί κ αρκετά κοντά στα Zodiac.

Στις 02:15 π.μ. της 20ης Ιουλίου, οι Shmuel Almog και Menachem Digli διέταξαν την

εκκένωση των δυνάμεων τους. Οι Ισραηλινές μονάδες είχαν καταλάβει τα 2/3 του νησιού, εξάλειψαν τις υπόλοιπες Αιγυπτιακές δυνάμεις κι εκείνους που προσπάθησαν να ξεφύγουν. Κι ενώ έπεφταν οι οβίδες από την όχθη βομβαρδίζοντας το νησί, τρείς Ισραηλινοί αξιωματικοί προετοίμαζαν τα εκρηκτικά που τίναζαν στον αέρα το Πράσινο Νησί σε βαθμό που ποτέ δεν θα επέτρεπε στους Αιγυπτίους να επιστρέψουν.

Οι μονάδες Flotilla 13 & Sayeret Matkal εκκένωσαν το νησί. Υπήρχαν έξι νεκροί και 14 τραυματίες, που φορτώθηκαν πρώτοι στα Zodiac και μετά πήραν σειρά οι υπόλοιποι. Ήταν ένα δύσκολο ταξίδι προς τις Ισραηλινές θέσεις στο Σινά, με τις οβίδες να πέφτουν επικίνδυνα κοντά τους. Κλήθηκαν ελικόπτερα να πάρουν τους τραυματίες και τα Zodiac έφθασαν στο Σινά την αυγή.

Το Πράσινο Νησί παρέμεινε μια εξαιρετικά απόρρητη επιχείρηση για 25 χρόνια. Οι Ισραηλινοί κομάντος εξαφάνισαν περίπου 80 από τους Αιγυπτίους στρατιώτες, σχεδόν ολόκληρη τη φρουρά. Πολλά σημεία, από τα πιο ασφαλισμένα ραντάρ μέχρι τις εγκαταστάσεις επικοινωνίας που ήταν κάτω από εκατοντάδες πόδια βράχου και γρανίτη, εξαφανίστηκαν.

Οι μονάδες καταδρομών Flotilla 13 (Sayeret 13 ή S-13) και Sayeret Matkal έκαναν τους ανώτερους αξιωματικούς του Ισραήλ να πανηγυρίζουν. Δόθηκαν κι άλλες ευκαιρίες στις δύο επίλεκτες μονάδες για να αποδείξουν ποιές είναι, καθώς ο Πόλεμος της Φθοράς διήρκεσε όλο το 1969 και το 1970.

Ωστόσο, καμία άλλη από τις επιχειρήσεις των δύο μονάδων δεν ήταν τόσο γνωστή για την τόλμη και την επιτυχία της, μέχρι που πήραν μέρος στην καταστροφή της έδρας της PLO στη Βηρυτό, στην θρυλική αποστολή Spring of Youth, το 1973.

Μετά την περιπέτεια

Υπολοχαγός Ami Ayalon. Έλαβε την Κίτρινη Κορδέλα, το μετάλλιο του IDF που δίνεται στους στρατιώτες που “δείχνουν τον υπέρτατο ηρωϊσμό απέναντι στα πυρά του εχθρού”. Τρείς στρατιώτες έχουν λάβει αυτό το μετάλλιο. Και οι τρείς από την Flotilla 13.

Η επίσημη αναφορά

“Τη νύχτα 19ης προς 20ης Ιουλίου, στη μάχη για το Πράσινο Νησί, ο πρώτος υπολοχαγός Amichai -Ami-Ayalon ήταν ο αναπληρωτής διοικητής μιας ομάδας χειριστών στην επίθεση.

Έριξε μια χειροβομβίδα στη θέση του ραντάρ και κατά τη διάρκεια της επίθεσης προχώρησε μπροστά από τους στρατιώτες του για να οδηγήσει την επίθεση. Όταν σκαρφάλωσε στην οροφή μιας θέσης, τραυματίστηκε από σράπνελ στο μέτωπο, αλλά κατόρθωσε να βγάλει και να

πετάξει μια χειροβομβίδα που δεν εξερράγη. Κάτω από πυκνά πυρά συνέχισε την επέλαση του,

μαζί με τον επιλοχία Zalman Rot και κατέστρεψε ένα πολυβολείο. Αργότερα, μαζί με έναν

άλλο χειριστή κατέστρεψαν δύο ακόμα εχθρικές θέσεις. Έχοντας την αρχηγία, επιτέθηκε

εναντίον μιας άλλης θέσης πολυβόλου, όταν μια χειροβομβίδα τον τραυμάτισε αρκετά σοβαρά.

Συνέχισε να πυροβολεί με το όπλο του προς τις εχθρικές θέσεις, όταν μιά άλλη χειροβομβίδα

εξερράγη κοντά του, αυτή τη φορά τραυματίζοντας τον στο χέρι και τον λαιμό. Σοβαρότερα

τραυματισμένος και αιμορραγώντας συνεχώς, κατάφερε να συνεχίσει την επίθεση του και μόνο

μετά την ολοκλήρωση της αποστολής, ενημέρωσε τους προϊστάμενους του για τα τραύματα

του και μόνο τότε αποχώρησε.

Ο Ilan Egozi, ένας άλλος χειριστής της Flotilla 13, παρασημοφορήθηκε για γενναιότητα,

συμμετέχοντας στην επίθεση στο Πράσινο Νησί.

Η εύφημος μνεία αναφέρει:

Τη νύχτα της 19ης προς 20ης Ιουλίου, στη μάχη για το Νησί, ο υπολοχαγός Egozi, ήταν ο

διοικητής της ομάδας που ήταν υπεύθυνη για το κόψιμο των συρματοπλεγμάτων του φράχτη.

Ενώ έκοβε τον αγκαθωτό φράχτη, αντελήφθη τους Αιγύπτιους φρουρούς που κοιτούσαν από

την ταράτσα προς τη θέση τους φωτίζοντας την περιοχή με τους φακούς τους. Αμέσως άνοιξε

πυρ και διέταξε τους άντρες του να επιτεθούν. Ήταν σοβαρά τραυματισμένος, αλλά συνέχιζε

την αποστολή και ήταν ο τελευταίος που μπήκε σε Zodiac όταν έφευγαν από το νησί.

Η περίπτωση του υπολοχαγού Egozi ήταν ιδιάζουσα.

Σαν πρώην αιχμάλωτος πολέμου (POW) των Αιγυπτίων, υποτίθεται πως δεν ήταν καν εκεί. Αν

τον συνελάμβαναν να επιτίθεται στους πρώην δεσμοφύλακες του, σύμφωνα με τη Συνθήκη της

Γενεύης, οι Αιγύπτιοι δεν εγγυούνταν για την ασφάλεια του.

Η Sayeret-13 (Εβραϊκά Flotilla-13 ή S-13), είναι η επίλεκτη Μονάδα του Ισραηλινού

Πολεμικού Ναυτικού.

Μαζί με την Sayeret Matkal και την Shaldag, θεωρούνται από τις κύριες μονάδες Ειδικών

Δυνάμεων του Ισραηλινού Στρατού. Ειδικεύεται στις επιδρομές από την θάλασσα στην ξηρά,

στην αντι-τρομοκρατία, τα σαμποτάζ, τη συγκέντρωση θαλάσσιων πληροφοριών, την

επιβίβαση για διάσωση ομήρων στη θάλασσα. Έχει συμμετάσχει σχεδόν σε όλους τους

μεγάλους πολέμους του Ισραήλ καθώς και σε άλλες επιχειρήσεις. Θεωρείται από τις πιο

μυστικές ομάδες του IDF, ενώ οι λεπτομέρειες των αποστολών της όπως και οι ταυτότητες των

εν ενεργεία χειριστών της, κρατούνται εξαιρετικά απόρρητες.

H Sayeret -13 ιδρύθηκε το 1948, από τον Yohai Ben-Nun με άντρες που προέρχονταν από τις τάξεις του Palyam, του ναυτικού κλάδου της Haganah. Η ύπαρξη της S-13 έγινε γνωστή το 1960 και τα μέλη της μέχρι τότε φορούσαν τα γενικά διακριτικά του Ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού. Στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν με τα φτερά νυχτερίδας που φοριούνται μέχρι σήμερα.

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου στο Λίβανο, στις αρχές της δεκαετίας του '80, η μονάδα ανέλαβε δεκάδες επιτυχημένες επιχειρήσεις εναντίον της Χιζμπάλα, προκαλώντας της μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και κατεστραμμένο εξοπλισμό. Στον Παλαιστινιακό Πόλεμο, από το 2000 έως το 2005, οι στρατιώτες της S-13 συμμετείχαν σε επίγειες επιχειρήσεις εναντίον της τρομοκρατικής υποδομής, έχοντας μεγάλες επιτυχίες, τόσο στη Γάζα, όσο και στη Δυτική Όχθη.

Από το 2000, η μονάδα έχει κερδίσει ευρεία αναγνώριση για την επιτυχή σύλληψη πλοίων που

προσπαθούσαν να διακινήσουν όπλα σε Αραβο-Παλαιστίνιους τρομοκράτες. Αυτά τα πλοία -

τα Karine A, Santorini, Abu-Yusuf, Francop, Victoria και KlosC - ήταν όλα βαριά φορτωμένα

με πολλούς τόνους προηγμένων όπλων και πυραύλων που θα χρησιμοποιούνταν για επιθέσεις

στο Ισραήλ.

Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Πολέμου του Λιβάνου το 2006, οι S-13 συμμετείχαν σε μια

από τις πιο τολμηρές αποστολές του IDF του πολέμου, όταν οι κομάντος πέταξαν εκατοντάδες

μίλια πίσω από τις γραμμές του εχθρού, εισέβαλαν αιφνιδίως στο φρούριο της Χιζμπάλα στην

πόλη της Τύρου και σκότωσαν σχεδόν 30 διοικητές της, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που

ήταν υπεύθυνοι για το δίκτυο εκτόξευσης πυραύλων της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Μερικές ακόμα πληροφορίες για την Sayeret 13

(Δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα ynetnews.com)

Είναι μεσημέρι στη βάση Atlit, το κέντρο εκπαίδευσης της Sayeret-13. Οι κομάντος, που η ομάδα δημοσιογράφων έφτασε μέχρι την βάση για να συναντήσει, ανησυχούν για τον φωτογράφο Gabi Kabalo. Θέλουν να ολοκληρώσουν τα γυρίσματα όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Το να τραβήξουν δύο ομάδες κομάντο από ένα σφιχτό πρόγραμμα, δεν είναι καθόλου εύκολο
πράγμα.
Η μονάδα, που στα Εβραϊκά ονομάζεται Flotilla 13, ιδρύθηκε λίγο μετά τη δημιουργία του
Κράτους του Ισραήλ, το 1949. Ειδικοί στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και τη διάσωση ομήρων, οι κομάντο έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε όλες τις συγκρούσεις του Ισραήλ, αυξάνοντας την εξειδίκευση τους χρόνο με το χρόνο, ενώ συμμετέχουν και σε ανθρωπιστικές εκστρατείες, όπως η αεροπορική μεταφορά των Εβραίων από την Αιθιοπία.Η Sayeret 13 ραγματοποιεί πολλές σύνθετες επιχειρήσεις πίσω από τις εχθρικές γραμμές, κρυμμένες από τα μάτια του κοινού.
Παράδειγμα μιας τέτοιας αποστολής, που έγινε στις 5 Μαρτίου 2014 κι αφού τελείωσε πια
έγινε πρωτοσέλιδο στο Ισραήλ και σε όλο τον κόσμο, ήταν η σύλληψη του Ιρανικού πλοίου
KLOS-C, που μετέφερε παράνομα όπλα προς τη Γάζα. Πέραν αυτής, τουλάχιστον την
συντριπτική πλειοψηφία των αποστολών και των επιχειρήσεων της μονάδας πιθανότατα να
μην τις ακούσουμε ποτέ.

Οι κομάντος της μονάδας υπομένουν την πιο σκληρή εκπαίδευση, στην προσπάθεια τους να
κερδίσουν τα πολυπόθητα διακριτικά τους. Για 20 μήνες εκπαιδεύονται με την Ταξιαρχία
Nahal, μετά ακολουθεί περαιτέρω εκπαίδευση στην βάση Atlit. Εκεί οι άντρες καταρτίζονται
σε μαθήματα για θαλάσσιο πόλεμο, στην κατάδυση, την πλοηγήση και τον χειρισμό των
ειδικών σκαφών των S-13.

Στο τέλος της σειράς μαθημάτων, τους ανατίθενται επαγγέλματα και κάθε ομάδα ειδικεύεται
σε μια απο τις τρείς επιλογές των κομάντο : κατάδυση, επιδρομές ή πάνω από το νερό.
Στους δημοσιογράφους παρουσίασαν την εκπαίδευση μιας ομάδας δυτών και μιας ομάδας
επιδρομέων.

Η ομάδα των δυτών περιελάμβανε 4 έμπειρους δύτες που ολοκλήρωσαν την εκπαίδευση τους

πριν από δύο χρόνια.

Κατεβαίνοντας στο νερό, οι κομάντος δένονται μεταξύ τους, συμβολίζοντας την αμοιβαία

εξάρτηση τους. Κάθε μέλος της ομάδας έχει ένα συνεργάτη και μαζί εκτελούν τα υποβρύχια

καθήκοντα τους παρακολουθώντας ο ένας τον άλλο.

Φεύγοντας από το Atlit για την περιοχή εκπαίδευσης τους με πλοίο, ανέβασαν τον ειδικό

εξοπλισμό τους που αποτελείται από την ειδική στολή των Sayeret 13, πτερύγια κατάδυσης,

μάσκες, όπλα και τη state-of-the-art αναπνευστική συσκευή τους.

Μόνο πέφτοντας μαζί τους στο νερό, οι, επίσης δύτες δημοσιογράφοι, μπόρεσαν να

εκτιμήσουν πλήρως γιατί ονομάζουν τα μέλη της μονάδας “σιωπηλούς άντρες”. Αρχικά,

κινούνται με απόλυτη μυστικότητα. Έξω από το νερό είναι εξαιρετικά δύσκολο να
ακολουθηθεί η καταδυόμενη θέση τους. Δεν κάνουν κανένα ήχο, επιτρέπουν να διαφύγουν
ελάχιστες φυσαλίδες, κάνουν κινήσεις που τους καθιστούν μη εντοπίσιμους στον εχθρό.



Μπορούν δε να φτάσουν σε οποιοδήποτε λιμάνι χωρίς να τους ανιχνεύσουν. Εκπαιδεύονται σε
πολλές πολεμικές τέχνες και κάνουν κοινές επιχειρήσεις με άλλες μονάδες κομάντος του IDF.
Το σίγουρο είναι ότι χωρίς μια ομάδα δημοσιογράφων να τους ακολουθεί, θα μπορούσαν να
παραμείνουν κάτω από το νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης, στο νερό ασκούν
καταδυτικές μάχες – δοκιμάζοντας την ικανότητα τους να καταδύονται μαζί ως ομάδα και να
επιτελούν καθορισμένες εργασίες ως ένα σώμα.
Μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης, ανέβηκαν στο σκάφος κι επέστρεψαν στη βάση στην
ίδια σιωπή με την οποία έφθασαν. Κατά τη διάρκεια των πολλών ωρών μέσα στο νερό, δεν
πάτησαν καθόλου πόδι στο έδαφος. Είναι σαν να μπορούν να ζήσουν στο νερό για απεριόριστο
χρόνο.

Αφού λοιπόν ολοκληρώθηκε η εκπαίδευση των δυτών, έφθασαν οι “επιδρομείς”. Αυτή η
ομάδα έχει έξι κομάντο, που ολοκλήρωσαν τη δική τους εκπαίδευση πριν ένα χρόνο. Η δική τους εκπαίδευση αρχίζει μόλις βρεθούν στο νερό κι είναι σχεδόν αδύνατο να ξεχωρίσουν από
τους μεγάλους βράχους γύρω τους. Είναι σε θέση να καθίσουν στο ίδιο μέρος για ώρες, χωρις
την παραμικρή κίνηση, περιμένοντας τον εχθρό στην καμουφλαρισμένη κρυψώνα τους.
Η ομάδα πραγματοποιεί μια επιδρομή από τη θάλασσα στην παραλία, με στόχο την ανάληψη
μιας συγκεκριμένης δομής. Οι κομάντο κάνουν πρόβες για την μετάβαση τους εκεί, ενώ
μεταφέρουν μερικά από τα πιο εξελιγμένα όπλα του στρατού.

Είναι πια αργά το βράδυ. Η βάση γίνεται ακόμα πιο ενεργή και φαίνεται ότι η ημέρα
εκπαίδευσης δε θα τελειώσει ποτέ...