«Η Μόρια, δεν είναι πια το χωριό που εγώ έζησα. Είναι ένα χωριό σε πόλεμο, που οι κάτοικοι είναι λιγότεροι από αυτούς στις δομές»

Με αφορμή την κατάσταση μετά τον εμπρησμό από τους λαθρομετανάστες στο ΚΥΤ Μόριας, νέα δικηγόρος με καταγωγή από τη Λέσβο, παραθέτει τις δικές τις μνήμες από το νησί της

«Η Μόρια. Η Μόρια είναι το χωριό των παππούδων μου κ το χωριό των παιδικών μου χρόνων. Χτες με τη φωτιά έμειναν 13.000 άνθρωποι από τη δομή στο δρόμο, χωρίς τα πράγματά τους, με τα μικρά μωρά τους σε μια αβεβαιότητα. Έμειναν όμως ελεύθεροι και κρατούμενοι αδικημάτων και κυκλοφορούν στο νησί. Έμειναν ελεύθεροι και 27 ασθενείς του κορονοιού και κυκλοφορούν στο νησί. Το νησί περιφρουρείται με ΜΑΤ για την αποφυγή επεισοδίων, τι άλλο; Μην γίνονται επεισόδια, όλη η λογική και όσο γίνεται να ξεχνιέται το ζήτημα του προσφυγικού, να αποσοβούνται οι κρίσεις και προχωράμε.
Και οι συντοπίτες μου δεν θέλουν άλλο τη δομή εκεί, είτε ανοιχτή, είτε κλειστή, είτε με οποιοδήποτε τύπο. Επειδή είναι άσπλαχνοι; Όχι παιδιά. Πρώτη η Μόρια και εν γένει το νησί τόσα χρόνια εξάντλησε τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες συνανθρώπους. Αφέθηκαν όμως χρόνια ολόκληρα και ξεχασμένα 13.000 άνθρωποι -σε μια δομή χωρίς υγειονομικά μέτρα, χωρίς μέτρα ασφάλειας και χωρίς διαχείριση της επόμενης μέρας τους πού θα διοχετευθεί αυτός ο πληθυσμός- διπλα στα σπίτια των κατοίκων, ακριβώς δίπλα.
Η κατάσταση ξέφυγε χτες και κάηκε ολοσχερώς η δομή. Ναι. Και όλη μέρα και σωστά το προσφυγικό ζήτημα ήταν πρώτη είδηση. Όμως, για τους κατοίκους που μένουν παραδίπλα και έζησαν όλο το βράδυ την αγωνία μην παραλίγο η φωτιά κάψει τα σπίτια τους δεν έχει γίνει κουβέντα. Για τους κατοίκους που τόσα χρόνια δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν ειδικά τη νύχτα από φόβο γιατί οι άνθρωποι της δομής δημιούργησαν τη συνθήκη αυτή. Για τους κατοίκους που δεν κοιμούνται από το φόβο, από τις επιδρομές στα σπίτια τους και στα χωράφια τους τα βράδια. Για τους κατοίκους που βλέπουν τα εκκλησάκια τους βεβηλωμένα και κατεστραμμένα με γραφές ισλαμικές με το φως του ήλιου και νιώθουν πολίτες κατώτερης κατηγορίας που το κράτος δεν προστατεύει την αξιοπρέπειά τους. Για το ότι το χωριό παρατήθηκε στο έλεος υγειονομικής βόμβας όχι μόνο κορωνοϊου αλλά ακαθαρσιών κλπ.
Είναι η λύση, να ξαναδοθούν σκηνές; Είναι λύση να μένουν 13.000 άνθρωποι σε σκηνές για να σκεπάσουμε το πρόβλημα; Δε θα δημιουργηθούν ξανά και ξανά εντάσεις, εξεγέρσεις κλπ;
Κοιτάξτε πια, τόσα χρόνια, την επόμενη μέρα αυτών των ανθρώπων για να ελευθερωθούν και από τη δομή, δεν ήλθαν για να μένουν σε δομές, ζητούν τη ζωή τους πίσω.
Κοιτάξτε όμως και τους ντόπιους κατοίκους, που η φωνή τους έχει γίνει κραυγή τόσα χρόνια που σηκώνουν το βάρος της Ευρώπης στους ώμους κι έχει αλλάξει η ζωή τους ενώ δεν είναι σε πόλεμο.
Πονάει η ψυχή μου. Δεν είναι πια το χωριό που εγώ έζησα. Είναι ένα χωριό παρατημένο χρόνια τώρα, σε πόλεμο, από πόλεμο, που οι κάτοικοι είναι λιγότεροι από τους ανθρώπους στις δομές και με δομές στο χωριό που δε μπορούσαν κ δε μπορούν να σηκώσουν 13.000 άτομα», αναφέρει στο σχόλιό της η δικηγόρος Αθηνών, Ανδριάνα Ζαχαρίου .

nantiareport.gr