Όπως αναφέρει ο διασώστης του ΕΚΑΒ Αθηνών, Σάκης Καρακατσάνης, «Μετά το φρικτό τροχαίο στο Κερατσίνι με τρείς νέους ανθρώπους, τον Αλέξη, τον Νίκο και την Ιωάννα να χάνουν τη ζωή τους, με τις οικογενειές τους να διαλύονται από τη μία στιγμή στην άλλη το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι παρά τις συνεχείς εκκλησεις μας μυαλό δεν βάζει κανείς….
Έχετε ποτέ συναντήσει στα επείγοντα ενός νοσοκομείου έναν γονιό να φωνάζει σπαρακτικά το όνομα του παιδιού του αφού λίγες στιγμές νωρίτερα τον κάλεσαν για αναγνώριση;;;;; Έχω συναντήσει εγώ… πιστέψτε με θα σας είχαν “κοπεί” τα πόδια!!! …. και εκεί που νομίζεις ότι το περιβάλλον είναι γεμάτο ήχους, βαβούρα μια ξαφνική σιωπή, θαρρείς πως ο χρόνος σταμάτησε στιγμιαία και ένας διαπεραστικός ήχος αυτή η κραυγή της μάνας ή του πατέρα να φωνάζει το όνομα του παιδιού τους που χάθηκε και ένα γιατί που θα τους στοιχειώνει για το υπόλοπο της ζωής τους….. Μια κραυγή μέσα απ’ την ψυχή τόσο δυνατή που αναγκάζει μέχρι και τη γη να σταματήσει να γυρνά…μέσα σε μια στιγμή!
Πρίν παραβείτε οποιονδήποτε κανόνα θυμηθείτε αυτούς που σας περιμένουν σπίτι… γονείς, αδέρφια, παιδιά, φίλους ….
Σεβαστείτε τον κόπο των γονιών σας που από την πρώτη ημέρα κύησης δίνουν υπερπάντων αγώνα για να σας φτάσουν στην ενηλικίωση κι εσείς τους ξεπληρώνετε με ένα νεκρόσακο γεμάτο πόνο!! Έλεος!
Δηλαδή τι άλλο να πούμε… Νομίζετε ότι είμαστε άτρωτοι;;;
Ίσως για μερικούς μελλοντικά το lockdown θα πρέπει να γίνει μόνιμο μήπως και γλυτώσουν τις ζωές τους αλλά και τις ζωές των ανθρώπων που μεταφέρουν μαζί…
Δυστυχώς δεν γίνεται να σας μεταφέρω την εικόνα μέσα από τα μάτια των συναδέλφων που κλήθηκαν στο συμβάν και έφτασαν πρώτοι και ίσως δεν θα ήταν σωστό… Σίγουρα για εμάς που έχουμε το “προνόμιο” να φτάνουμε από τους πρώτους σε μία τέτοια πολεμική σκηνή είναι ένα μάθημα ζωής με κανόνες που εφαρμόζουμε στην προσωπική μας ζωή για να αποφύγουμε μελλοντικές κακοτοπιές…
Δεν είναι εύκολο να τοποθετείς σε σάκους νεκρών νέες ψυχούλες… δεν είναι σωστό! Οι θέσεις τους είναι στην κοινωνία ως ενεργά μέλη, μέσα στις οικογένειές τους γιατί έχουν να χαρίσουν πολλά χαμόγελα με τις μελλοντικές τους επιτυχίες στους γονείς τους και όχι στα 4 μέτρα κάτω από τη γη …
Η ζώνη ασφαλείας ήταν ξεκάθαρα ο λόγος που η μία κοπέλα εκ των τεσσάρων επιβαινόντων στο ΙΧ είναι τώρα ζωντανή με ελάχιστες κακώσεις στο σώμα της… Όσο για την ψυχή της, δεν ξέρω!
Ίσως είναι η ώρα να μπει ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία από πολύ νωρίς η οδηγική παιδεία & συμπεριφορά, η τήρηση κανονισμών αντί για μαθήματα ελεύθερης έκφρασης με γκράφιτι στους τοίχους και καλλιέργεια επιλεκτικής ευαισθησίας νέων…..
Ζώνη Ασφαλείας πριν καν ξεκινήσει το ΙΧ…
Κράνος στο κεφάλι και όχι στον αγκώνα…
Σωστή τήρηση των ορίων ταχύτητας…
Αλκοόλ και οδήγηση δεν πάνε μαζί…
Καλό κουράγιο στους γονείς και συγγενείς των αδικοχαμένων νέων»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου