Η στρατηγική ιδιοφυΐα του Ντόναλντ Τραμπ

Γράφει ο Δημήτρης Τσίκας 

Πολιτικός επιστήμων του Πανεπιστημίου Ισλανδίας με ειδίκευση στα Small States Studies 

Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αλλάζουν ώρα με την ώρα. Οι μέχρι πρότινος ορκισμένοι εχθροί της Συρίας, κομμουνιστές Κούρδοι του YPG, από την περασμένη Δευτέρα πολεμούν στο πλευρό των δυνάμεων του Άσαντ εναντίον των Τούρκων. Κι αν και αυτή η εξέλιξη φαντάζει ως λογικό αποτέλεσμα μίας περιστασιακής συμμαχίας που απλώς αντιμετωπίζει κοινό εχθρό, από γεωπολιτικής απόψεως τα δεδομένα αλλάζουν 180 μοίρες (360 σύμφωνα με τα μαθηματικά του Τσίπρα).
Ο Ερντογάν εδώ και καιρό φλερτάρει με την Ρωσία, κάτι που προκαλούσε πονοκέφαλο στις ΗΠΑ διότι βρίσκονταν σε αδιέξοδο. Ο Τράμπ δεν μπορούσε να επιτεθεί σε σύμμαχο χώρα, αλλά ούτε και να την αφήσει να προσχωρήσει στην αγκαλιά της Ρωσίας. Έπρεπε λοιπόν να πάρει μία απόφαση ώστε να κρατήσει την Τουρκία εντός ΝΑΤΟ ενώ συγχρόνως να της δώσει ένα μάθημα. Και ενώ οι στρατηγικοί αναλυτές, ακόμη και μέλη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, κατακρίνουν τον Τραμπ για την απόφαση που πήρε σχετικά με την αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, οι εξελίξεις δικαιώνουν πανηγυρικά τον Αμερικανό Πρόεδρο. Το πράσινο φως στην Τουρκία για επιδρομή στα εδάφη των Κούρδων της Συρίας, από τη μία πλευρά κρατάει ευχαριστημένο τον Ερντογάν που διακαώς επιθυμεί την παρεμπόδιση δημιουργίας Κουρδικού κράτους, αλλά από την άλλη επιτρέπει την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία.
Για όσους δεν έχουν αντιληφθεί την στρατηγική ιδιοφυΐα του Τραμπ, το κάνω ακόμα πιο ξεκάθαρο και σαφές: Ο Τραμπ αποσύρει τα Αμερικανικά στρατεύματα από την Συρία, κάτι που αποτελούσε προεκλογική του δέσμευση και έπρεπε να το κάνει πριν τις εκλογές του επόμενου έτους. Συγχρόνως ανοίγει τον δρόμο στον Ερντογάν να επέμβει στα βόρεια της Συρίας, νίπτοντας τας χείρας του για τις επιπτώσεις που θα έχει μια Τουρκική εισβολή. Τουρκική εισβολή πού; Σε μία χώρα η οποία είναι παραδοσιακός σύμμαχος της Ρωσίας! Οπότε η σύγκρουση με τις δυνάμεις του Συριακού στρατού είναι αναπόφευκτη, με τον Άσαντ να έχει ήδη συνάψει συμμαχία με τους Κούρδους και να προελαύνει προς τις Τουρκικές θέσεις.
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο ο Άσαντ έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του από την εισβολή ξένων στρατευμάτων που παραβίασαν την συνοριακή υπόσταση της Συρίας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Και βεβαίως η ευφυέστατη κίνηση ματ του Τράμπ φέρνει σε υπερβολικά δύσκολη θέση τον Πούτιν, ο οποίος καλείται να επιλέξει ποια θέση θα πάρει ανάμεσα σε έναν μακροχρόνια πιστό αλλά αδύναμο σύμμαχο ή στην πρόσκαιρη λυκοφιλία με την ισχυρή Τουρκία που όμως παραμένει προσκολλημένη στο άρμα του ΝΑΤΟ.

elkosmos.gr