Οι στρατιωτικοί ορθότατα αναμένουν -και απαιτούν- απ΄τους πολιτικούς να σεβαστούν την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που τους έχει δικαιώσει 100%.
Πως να γίνει αυτό όταν οι ίδιοι οι στρατιωτικοί αρνούνται να εφαρμόσουν αποφάσεις δικαστηρίων που αφορούν στην τύχη συναδέλφων τους;
Αν και βρισκόμαστε στο 2016, αναζητώντας νέα μέσα και τρόπους ενίσχυσης της σχέσης της διοίκησης με τους διοικούμενους, προκειμένου να επανέλθει το αίσθημα της δικαιοσύνης και της ισότητας, εν τούτοις στις Ένοπλες Δυνάμεις ακόμη ψάχνουμε να βρούμε γιατί δεν εφαρμόζονται τα αυτονόητα για το μόνιμο στρατιωτικό προσωπικό. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν.3068/2002 το Δημόσιο, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου έχουν υποχρέωση να συμμορφώνονται χωρίς καθυστέρηση προς τις δικαστικές αποφάσεις και να προβαίνουν σε όλες τις ενέργειες που επιβάλλονται για την εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής και για την εκτέλεση των αποφάσεων.
Δικαστικές αποφάσεις κατά την έννοια του προηγούμενου εδαφίου είναι όλες οι αποφάσεις των διοικητικών, πολιτικών, ποινικών και ειδικών δικαστηρίων που παράγουν υποχρέωση συμμόρφωσης ή είναι εκτελεστές κατά τις οικείες δικονομικές διατάξεις και τους όρους που κάθε απόφαση τάσσει.
Είναι γνωστό σε όλους τους στρατιωτικούς ότι μια δυσμενή κρίση για προαγωγή συνήθως ακυρώνεται από τα διοικητικά δικαστήρια, καθόσον, κατά πάγια νομολογία, δεν βασίζεται σε νόμιμη αιτιολόγηση και αναπέμπεται η υπόθεση πίσω στη διοίκηση για νέα ενέργεια – κρίση.
Tα Γενικά Επιτελεία εκτελούν μεν τη δικαστική απόφαση, αλλά κρίνουν εκ νέου το στέλεχος που προσέφυγε στη δικαιοσύνη δυσμενώς, με αποτέλεσμα το στέλεχος να αναγκαστεί να βάλει εκ νέου το χέρι στην τσέπη, να πληρώσει δικηγόρο, να προσφύγει εκ νέου στη δικαιοσύνη και να δικαιωθεί πάλι.
Η αυτή διαδικασία, κατά τακτική των Γενικών Επιτελείων, επαναλαμβάνεται 3 φορές, μέχρι τελικώς να δικαιωθεί το στέλεχος.
Οι διαδικασίες αργούν στα Ελληνικά δικαστήρια, οπότε 3 φορές σημαίνει τουλάχιστον 12 με 15 χρόνια και πολλά έξοδα για το στέλεχος, για να καταλήξει να κερδίσει το αυτονόητο, την προαγωγή του ή ευμενέστερη κρίση.
Θα πρέπει τα Γενικά Επιτελεία, λοιπόν, ιδίως αυτή την περίοδο της παρατεταμένης και γενικευμένης κρίσης, να αλλάξουν την τακτική τους και να δέχονται τις αποφάσεις των δικαστηρίων με την πρώτη φορά και να μην ωθούν τα στελέχη ξανά και ξανά στα δικαστήρια για το αυτονόητο.
Σε συνέχεια των παραπάνω, στο έγγραφο που επισυνάπτουμε, δείτε πως Διοικητικό Εφετείο “αδειάζει” τον εισηγητή Διευθυντή της Διεύθυνσης Προσωπικού του ΓΕΝ την συγκεκριμένη περίοδο με ατράνταχτα επιχειρήματα, εκθέτοντας το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο, λέγοντας τους να προβούν σε “νέα ΝΟΜΙΜΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ κρίση”.
Άραγε για όλη αυτή την ταλαιπωρία του εκάστοτε Στελέχους καθώς και την απαξίωση του εκάστοτε Ανωτάτου Συμβουλίου, καταλογίζονται ευθύνες ή οι συγκεκριμένοι Αξιωματικοί αναβαθμίζονται σε μεγαλύτερες θέσεις ευθύνης ή παραμένουν στην ίδια θέση κι άλλο χρόνο, για να συνεχίσουν το ίδιο “Κοινωνικό έργο τους”.
Το Militaire θα παρακολουθεί τη υπόθεση και θα περιμένει να δει την συμμόρφωση του ΓΕΝ στην απόφαση του Δικαστηρίου με την νέα του νόμιμη αιτιολογημένη κρίση.
Militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου